(Bakı) yağış suyunun axıb getməsi üçün evin üstündə dəmirdən düzəldilən nov
I (Bakı, Cəbrayıl, Göyçay, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) 1. yəhər və palanın altından qoyulan keçə və ya otla doldurulmuş döşəkçə (Cəbrayıl, Göyçay, İsmayı
(İsmayıllı) palan və çul. – Palanın alt tərəfinə navarpalan deyilir
(Oğuz) növbə
(Gəncə) ərik növü adı. – Hayıf ki, bağımızdakı navatı əriyimiz biyil qurudu
(Qazax) əlacsız, naümid
(Qax) gölməçə, nohur
(Oğuz) bax navar II. – Bir navar toxu, cecimin qırağına çəkəx’
I (Quba, Tabasaran) kərpic kəsilən yer. – Navura saman səp (Quba) II (Tabasaran) bax navır
I (Bərdə, Gəncə, Göyçay, Qazax, Şəmkir) məzəli, zarafatcıl. – O, nay adamdı (Bərdə); – Nay yoldaşın yanında adam qojalmaz (Gəncə); – Dəli İrvaham çox
(Göyçay) boş-boş
(Barana, Borçalı) zarafatcıl. – Çovan o qədər nayqaradı ki, öldürör adamı gülməx’dən (Borçalı)
(Şəmkir, Tərtər) hoqqabazlıq, oyunbazlıq. – Naylığın da öz yeri var (Şəmkir); – Əmir naylığ eli:r, bizi güldürür (Tərtər)
(Şəki) süpürgə düzəltmək üçün istifadə olunan yabanı bitki. – Bi şələ naz qırdım
(Culfa, Şərur) qu tükündən düzəldilmiş iri balış
(Şamaxı, Şəki, İrəvan) bax nazbalınc. – Nazbalış qu tükünnən olar (Şamaxı); – İki dənə nazbalışımız var (Şəki)
nazıl olmax: (Daşkəsən, Gədəbəy) nəsib, qismət olmaq. – Bu dünya mülkü kimə nazıl olajax
nazig girmeg: (Bakı) məc. özünü işə verməmək
(Ordubad) şaftalı növlərindən birinin adı. – Bir put nazlı aldım
(Bakı) ipək baş yaylığı
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Quba) bax naznaz. – Bakudan gələndə mənimçün naznazi gəti
(Masallı, Salyan) lalə. – Nehrəgülü açıbdu
(İmişli, Kürdəmir, Saatlı) lalə. – Küdrüdə nehrəpartdadan çoxdu (Kürdəmir)
(Şamaxı, Ucar) lalə. – Yazda bırda nehrəsındıran çox olur (Ucar); – Nehrəsındıranı dərmə, nehrən sınar; – Nehrəsındıran meşədə dolıdı (Şamaxı)
(Quba) nalbənd. – Şə:r yerində nelbənd diyədülər, bizdə nelçi: – Nelçi Quba şə:rində uladu
(Ordubad) göyərçin
(Meğri) ərə gedən qıza valideyni tərəfindən verilən torpaq və ya bağ payı. – Hesə, yani qızdara dədəsinin qoşduğu torpağa diyellər
(Bakı) nahaq. – Nestə didim sənə ki, imtahan olaceg
(Cəbrayıl) acgöz
(Salyan) hindtoyuğu
(Zəngilan) bax muşqurd
(Quba) qurşaq. – Quca kişilər həmişə belinə netağ bağlallar
I (İsmayıllı) bədniyyət. – Neybətün öz başunda çatdasun II (Şərur) kifir, eybəcər
(Balakən) çirkin, yaraşıqsız. – Lalə neyvənt qızdı
(Cənubi Azərbaycan, Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Naxçıvan, Oğuz, Ordubad, Şəki) bax neyvənt. – Bu neyvət adamdı, görəndə lap qorxoram (Qazax); – Bu nə neyvə
(Bakı) kobud adam
(Salyan) balıq toru
(Salyan) balıq toru düzəldən. – Bankədə nəbitçilər var, balığ tutullar
(Salyan) nə qədər. – Nəblə səni çağırdım, eşitmədün
(Cəlilabad) ədalətsiz. – Adamlarda eləsi var ədalətdidi, eləsi var nədalətdi
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzüli, Zəngilan) tərs. – Çox nədəhim uşaxsan, dedi: nnən dömmürsən (Zəngilan); – Xaccanın qızı yaman nədəhim uşaxdı (Cəbrayıl);
(Çənbərək) bax nədərət (1-ci məna). – Nədərəs adamnan uzax gəz
I (Gəncə, Qazax) 1. xatakar (Qazax); – Nə nədərət adamsan (Qazax) 2. tutağan (itə aiddir) (Gəncə). – Bir nədərət itim var (Gəncə) II (Qazax) həddindən
(Qazax, Şəmkir) heçdən, yoxdan, olmaya-olmaya. – Nədyədən gəlif mənnən pul isde:r (Qazax); – Nədyədən sana nə verim? (Şəmkir)
I (Culfa, Qarakilsə) xeyir, gəlir. – Sa: nəf gətirirdi, əlinnən tuturdu II (Yardımlı) tab, davam ◊ Nəfin gətirməg – tab gətirmək, dözmək
(Kürdəmir) pis. – Sə:n həməşə nəfdəz danışmağ adətündi
(Şamaxı) çirkin. – Sən nə nəfdəzin adamsan
(Gəncə) bəxşiş. – Söyün beş manat nəfəx’ verdi
(Meğri) xeyir, gəlir. – Əxı bunnan gərəx’ nəfidarrıx da götürəx’