(Qax) siçovul
I (Ağdam, Ağdərə, Basarkeçər, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qarakilsə, Qazax, Şuşa, Tovuz) toyuqların axşamlar üstündə yatdığı ağac
(Ordubad) xörək adı. – Mən bu gün tarabudux yedim
I (Qax, Şəki) kürək (insanda). – Taraxlar elə zoqqıldıy (Qax); – So:ğ oltdı, taraxlarım ağrir (Şəki) II (Oğuz) dırmıq
(Oğuz) hop-hop, şanapipik
(Oğuz) dırmıqlamaq. – Taraxlamasan toxum üzdə qalar
(Zaqatala) şüyüd
(Dərbənd, Tabasaran) hophop, şanapipik. – Taraqbaş qeyənün deşikləründə yuva salutdu (Dərbənd)
(Ordubad, Şuşa) fişəng. – Bayramda taraqqa atardıx (Şuşa)
(Çənbərək) tənbəl. – Taral adamnan yoldaş olma
(Şəki) parça-parça, hissə-hissə. – Taraşa-taraşa doğradı töx’dü odunnarı
(Zaqatala) dəstə
(Bakı) alaçıq. – Una bax a:, öyeşgi sökdi, hindi qalıb tarçığda ◊ Tarçığın almax (Cəbrayıl, Qarakilsə) – həddən artıq yeyib doymaq
(Qarakilsə) 1. həddən artıq yeyib doymaq 2. kökəlmək
(Bakı, Salyan) 1. tərbiyəsiz. – Mən tarxam adam olseydım, atam məi dögərdi 2. ərköyün. – Tarxam adam oxıyaməz (Salyan) ◊ Tarxam olmağ (Salyan) – 1
(Salyan) 1. ərköyünləşmək 2. tərbiyəsiz olmaq. – Bı uşağ yaman tarxamlaşıb, heç sözə baxmır
(Salyan) kök. – Bi tarxan qoyınım vardı, dünən kəsdim
(Salyan) bəzək ◊ Tarım vermək (Salyan) – bəzəmək. – Özinə belə tarım verib ki, gəl görəsən
(Xaçmaz) qurum. – Bacada tarın çox olduğunnan ona od düşmüşdü Tarın olmax (Cəbrayıl) – vərdiş etmək
(Kürdəmir) dələmə. – Qoyunun tarqatığını yimisənmi?
tarpını çəx’məx’: (Mingəçevir) 1. zərərini çəkmək 2. əziyyətini çəkmək
I (Çənbərək) döymək, vurmaq. – Ajığım tutmuşdu deyin, Furuyu yaman tarpaladım II (Çənbərək) çalmaq <otu>
(Başkeçid, Borçalı) çırpmaq, döyəcləmək. – O, tozdu palazdarı tarpaşdıyır (Başkeçid); – Apar bunu tarpaşda gəti (Borçalı)
(Qazax) məc. dırmanmaq. – Ağaja tarranef dərer almeyi
(Çənbərək) bərabərləşdirmək, tarazlaşdırmaq. – Eşşəy xuncuru əyirdi, onun gözdərini tarraşdıdım, boyl əyilmədi; – Barxanıyı tarraşdı, atın belində əyi
I (Meğri) dikbaş, həyasız. – Nəcinin u tarta qızı Şalıx bir yamandı, özi kimini yoxdı II (Qazax) sahibsiz <it> III (Çənbərək) mədə
(Qax) su içmək üçün qulplu qab
(Ağcabədi, Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Şəki, Şuşa) 1. ürəyi sıxılmaq, darıxmaq (Ağcabədi, Beyləqan, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hama
(Qax) tələsik. – Bir tasamasnan yığışdırdı ki
(Qax, Zaqatala) bax tavasar
I (Şuşa) yemək adı, tavakababı. – Axşama yaxşı taskababı pişirmişəm, gəlif ye:ərsən II (Bakı, Biləsuvar) tavakababı bişirmək üçün xüsusi mis qab
(Tovuz) qazan
(Bakı) bax taskababı II. – Taskobiyə su tök xörəg pişireg
(Bakı) araqçın
I (Xanlar, Şəki) çarığa keçirilən bağ. – Çarığa tasma taxılasıdı, o da yoxdu (Şəki) II (Bakı) bərk, tarım
(Xanlar) çarığa qayış bağ keçirmək. – Oğul, apar çarığını, qoy bavan bir yaxşı tasmalasın
(Kürdəmir) lovğa
(Qazax) lovğa. – Bizim Məmməd çox taşaqqa adamdı
(Dərbənd) kəsilib atılmaq. – Qoyində öd taşdanar
(Qazax) uzun yol getmək nəticəsində ayaqları şişmək. – Camış dağdan gələndə taşırğeyif, iηdi yeryəmmer
(Qax) uşaq oyunu adı
(Salyan) piyada gedib-gəlmək. – Bu gün o yolı iki dəfə taşrımışam
(Şamaxı) küt getmiş çörək ◊ Tat düşməg (Şamaxı) – küt getmək. – Tat düşmüş çörəg yeməli olmur. Tata getmək (Salyan) – küt getmək
(Biləsuvar, Salyan) yabanı bitki adı. – Tatala çiban üssə qoyılır (Salyan)
(Yardımlı) küt getmək. – Xəmir surğ <sıyıq> olanda tataley
(Böyük Qarakilsə) məxmərək
(Ağdam, Əli Bayramlı, Qazax, Mingəçevir) qamçının bir növü
(Bakı) yaltaqlıq ◊ Tatavazdığ əlemeg (Bakı) – yaltaqlanmaq, yaltaqlıq etmək. – Üzüvüzə görə tatavazdığ əlemirəm
(Bakı) yara. – Qo:şumuzun uşağına tataz düşmüşdü, üzi beleydi ki, külebedid