I (Kürdəmir) ağırtəbiətli. – Salğarrı adamın hürməti çox olar II (Salyan) səliqəli. – Gülxa: m salğarrı iş görür
(Laçın) saymazyana. – Binnət çox salğıntı gəzir
(Yardımlı) bərabər. – Tayı salxaq elə, düşməsin
(Salyan) sallanmaq. – Pencəg əgnimə çox bö:gdi, qolları salxır
(Culfa) bax salıx. – Salıcu: Qarabaşdan almışam
(Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Xanlar, Qazax, Şəmkir, Tərtər) 1. xəbər 2. soraq ◊ Salığını almax (Gəncə) – 1
(Xanlar) 1. yol göstərmək 2. başa salmaq. – Sən dediyin adamı göndər, mənim borcum onu salıxlamaxdı
(Göyçay, Qazax, Laçın) yelləncək. – Salımçağı kim asıf? (Qazax); – İrza salımçaxda üçünür (Göyçay)
(Şəki) yavaş hərəkət edən, tələsməyən, ehmal. – Salız adam elə hər yerdə salız olar
I (Şəmkir) qayıq dayanan yer. – Camışdarı sallaxdan öyzə sığıdım II (Qazax) eniş. – Göyəzəndə bir sallax var, həməşə ordan tüşörüx’ ◊ Sallax salmax (Q
(Qax) ev bitkisi adı
I (Gəncə) yanlarından qızıl, gümüş və s. bəzək şeyləri sallanan toqqa. – Belində sallama toqqası var II (Balakən, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xocavənd,
(Hamamlı) döşəmək. – İnəyin altın iri daşdarnan sallı:rıx
(Şamaxı) arası dəymək, düz gəlməmək. – Olar biziynən çoxdan sallaşıblar
(Cəbrayıl) işsiz, avara, bikar
salma çay: (Basarkeçər, Cəbrayıl, Culfa, Göyçay, Qax, Şəki, Şərur, Zəngilan) şirin çay. – Salma çaynan bir tikə çörəx’ yemişəm (Zəngilan); – Sə:rdən b
(Şamaxı) sallanmaq. – Gecə qalxar, günüz salxar (cəftə)
(Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, İrəvan) 1. b a x salmanja (Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir). – Salmancadan do:ğa bişirrüg (Kürdəmir); – Qızdar salmanca yığdılar
(Şamaxı) güzgünün üzərinə salınan bəzəkli pərdə. – Güzgünün salmancaduağın sal
(Zəngilan) yeməli yabanı bitki adı. – Salmanja, saldımi saja, sən bişincə mən aja
(Ucar) yeməli yabanı bitki adı. – Salmantərənin yaxşı do:ğası olur
(Hamamlı) xırda daş, daş qırıntısı. – Divarı örəndə daşdarın arasına salpana qoyurux kun, boş yer qalmasın
(Basarkeçər) qanmaz. – Sən nə salsal adamsaη? Bu qədər de:rəm başa düşmürsən
(Başkeçid) tək, tənha
(Balakən, Zaqatala) çardaq növü. – Yaxşı saltabdı, su buraxmır (Zaqatala); – Bu gün bir araba bə:lim qoyub, inəyə saltap qayırdım (Balakən)
(Balakən) gənc qadınların toy paltarı
(Ağdam, Cəbrayıl, Qazax) bax salavey
(Ağdam) səlbələmək, səlbə ilə vurmaq. – Salvalıyıf qırıflar onu
(Çənbərək) başdan-başa, tamamilə. – Haştağıyı çaldı salvasal camahat
(İmişli) bax salavey. – Salvayı atıf, dəyif muna
(Gədəbəy, Qazax, Şəki) bax salavey. – Hərif olana işarat, köpəyə salveynan ha döşə, ha döşə (zərbi-məsəl) (Qazax)
(Gədəbəy, Gəncə) 1. bax salvalamax. – Qozdan salveyla tökülsün (Gəncə) 2. məc. tullamaq (Gədəbəy); – Qoymaη, uşax maşeyi hə:tə salveylasıη, palçıxdı y
(Bərdə, Şəki) bax salavey. – Salvım ağaşda ilişif qaldı (Şəki)
(Bakı) qohum; yaxın. – O, bizzərə sa:man dögür
I (Gədəbəy) hər hansı bir fikri baş ilə təsdiq etmək. – Nəη sambeysıη başηını, dilinnən dəmməssinmi? II (Gədəbəy, Qazax) bir şeyin çəkisini əl ilə təx
(Qafan) yemək növü, darı yarmasından hazırlanan südlü aş. – Sambır çox ləzətdi olur
(Meğri) qabığı çıxarılmış darı
(Cəbrayıl) 1. bələd olmaq 2. yoxlamaq, sınaqdan keçirmək. – Biz bı yolları samlamışıx
(Ağdam) çöl siçanı cinslərindən birinin adı. – Samsaf tö:ğun qənimidi
(Şamaxı) qaradinməz. – Səməd yaman samsumdi
I (Bakı) meh. – San xəzridəndü; – Xərmən so:urmağ olar, hava sandu II (Cəbrayıl, Qax) say, miqdar ◊ Sanın tutməy (Cəlilabad) – saymaq
sanay olmağ: (Salyan) dadını- tamını itirmək. – Çayı dəmləyəndə qaynatmısuz, sanay olub
(Qax) qoyunun bir şaqqası
(Salyan) çiçəkləyəndən sonra salxımda əmələ gələn xırda gilələr. – Sancağ hələ bərkimiyib, əl vırırsan tökülür
(Zaqatala) çəngəl. – Ət xörəyini biz sancaxdan yimərig
(Tovuz) çiçək növü. – Sancıçiçəyi sö:uxdəymiyə xeyirdi
(Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Dərbənd) yelləncək. – Sançağda hüçünədig
(Salyan) ov iti. – Eldar hara gedir, sandığtulasın da öziynən aparır
(Cəbrayıl, Zəngilan) arabanın oxlarını bana birləşdirən yastı ağac. – Arabanın sandığı xarab olub (Cəbrayıl); – Ərəbənin sandığı sinib (Zəngilan)