(Bərdə, Cəbrayıl, Zəngilan) büsbütün, tamam, xalis. – Ət sivirt yağdı (Bərdə); – Ət almışdım, svirt yağdı (Zəngilan); – Qoyun kəsmişdix’, sivirt yağ o
(Qarakilsə) təmizləmək, ayırmaq. – Ətin tamam sivirtdiyip sümüyün ma: verirsəη
(Gəncə) bax sibinc. – Bazardan bir siviş al
(Qafan) bir bəhanə ilə aradan çıxmaq, əkilmək. – Həsən övdən sivişib qaçdı
(Laçın) sırtıq, həyasız, abırsız. – Sivrilmişin biridi, onnan danışma
siydən düşməg: (Salyan) hörmətdən düşmək. – Hafis yap siydən düşüp, heç kim sözünə baxmır
(Bakı) üzüm növü
(Bakı, Quba) bax siyapır (1-ci məna). – O nə siyafur adamdu (Bakı)
(Şamaxı) xırda daş parçası
siyala vurmağ: (Quba, Tabasaran) yel vurmaq (taxıl, meyvə, tərəvəz və sairəni). – Bustanun tağları siyala vurutdu, yanub kititdü (Tabasaran)
(Kürdəmir) genişağızlı mis qab. – İndi siyan az işdənir
(Cəlilabad, Göyçay, Salyan, Şamaxı) 1. həyasız 2. məc. qorxulu (Cəlilabad). – Nə siyapır uşağdı bı, adə? (Salyan); – Mösi siyapır adamdı, it kimi sülə
(Bakı, Xaçmaz, Quba, Qusar) bax siyapır 1. – Bu uşağ çox siyapur işağdu a: (Bakı); – Çux siyapur uşağdu (Quba)
(Tovuz) tək, yalqız. – O, siyatay idi, özündən başqa heç kimi yox idi
(Mingəçevir, Oğuz) 1. birrəng, saya (parça və s.) (Mingəçevir, Oğuz). – Qabaxlar düzəldirdilər siyato:, bü:n de:r huna bir bəzəx’ də vur (Oğuz) 2
I (Qazax, Şəmkir) əliboş, yaraqsız. – Yola siyatoy getməy yaxşı döyü (Qazax); – Dalaşanda siyatoyudu əlim, yoxsa vuruf başın yarardım onun (Şəmkir); –
(Füzuli) ikitəkərli araba
(Cəlilabad) 4 kq
(Şahbuz) bax siəzi. – Dünən tükannan bir siyəzən un aldım
(Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı) bax siəzi. – Siyəzilərə taxıl doldurduğ (İmişli); – O siyəzini buryə:tir;
siyidix’ vurmax: (Qarakilsə) soyuqdan titrəmək
(Qazax) 1. arıq 2. zəif ◊ Siyilcimə dömməx’ – çöpə dönmək. – Uşax elə xaraf oluf ki, illaf siyilcimə dönüf
(Bakı) sırtıqlaşmaq. – Lap siyinsiyib a:, nə di:rsən qulağna girmir
(Basarkeçər) bax sivirquyruğu. – Bö:ün birəz siyirquyruğu yığ, gedəx’ balıx tutmağa
(Göyçay) göy lobyadan hazırlanan xörək. – Bu gün biz siyirma bişirmişdig
(Mingəçevir) taxılbiçmə üsulu
(Çənbərək, Meğri) üşümək. – Qış gələndə siyideyix’, yay da gələndə qızeyix’ (Meğri); – İsmeil sırahaynnarı Qırasnınıη arasında siyidirdi, görən nejold
(Xaçmaz) az (suya aiddir)
I (Bakı, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) nəsil, övlad. – Cəmaləddinün iki uşağı vardı, ikisi də üldi, hindi so: dərdi çəkədü (Quba) II (Kürdəmir) çalınmış ot
(Gədəbəy) büsbütün, tamam, tamamilə. – Bu məhlə soadax daşdı
(Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Qazıməmməd, Quba, Zərdab) bardaq. – So:çadan sərin su gət içim (Ağsu); – Ay qız, bir so:ça su gəti (Zərdab); – Keçmişdə
(Əli Bayramlı, Salyan) yumruq. – Böyrünnən elə bir sodu vurdum ki, ağzını bir dəfə aşdı
(Saatlı, Salyan) məc. vasvası. – Mə:m yoldaşım sofı adamdı (Salyan)
(Cəlilabad) səngər. – Davada bizi sofqada yuxi apareydi
(Salyan) vasvası. – Qoşımız yaman sofsofidi
(Ağcabədi, Borçalı) bax sofi. – Sofu adamnan yaşamax çox çətindi
(Basarkeçər, Tovuz) bax savajax. – Get soğacağı bağla də:rmanı işdədəx’ (Basarkeçər); – Də:rmani işlətməy üçün, yatırmağ üçün olan su qapısına soğacax
(Qazax) dəyirmana su buraxılan yer. – Taxtanı soğağıη ağzına qoy
(Bərdə, Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Xanlar, Qazax, Tərtər, Tovuz) 1. xörək adı (soğan, yağ, su, kartof və quru çörəkdən hazırlanır) (Bərdə, Borçalı,
(Cəlilabad, Füzuli, Şamaxı) xörək adı
(Cəbrayıl, Gəncə) bax soğansu. – Soğansuyini mən çox səvirəm (Cəbrayıl)
I (Basarkeçər, Başkeçid, Borçalı, Qazax, Şəmkir) suyun qabağını kəsmək. – Də:rmanın suyunu taxtaynan soğdux (Basarkeçər); – Suyu soğdum (Borçalı); – D
(Basarkeçər, Borçalı) 1. kəsilmək. – Də:rmanın suyu soğuldu (Basarkeçər) 2. qurumaq (suya aiddir). – Mən səni bir el bilerəm, soğulmamış göl bilerəm (
(Basarkeçər) qorxutmaq, gözünün odunu almaq. – Nərddə onun gözünü soğultdum
I (Bakı) dalğa II (Zaqatala) çürüməkdə olan palıd ağacının üstündə bitən göbələk adı. – Soqanı alışdırıb gətir
(Şamaxı) meşədə öz-özünə yıxılmış yoğun ağac. – Qasım bir araba soqqa odun gətirdi
(Naxçıvan) şimal-qərb. – Soqqardan yel gəlir
(Şamaxı) çırçırpı. – Soqqulutmani ocağa qoy
(Zaqatala) arıq (at). – Nə soqqur atın var? ◊ Soqqurı çıxmağ (Bakı) – çox arıqlamaq, sümükləri görünmək
(Qax) göbələk