“Damalamaq”dan f.is
f. Parça və s.-nin üstünə dama şəklində naxışlar vurmaq; dama-dama etmək. Kəlağayını damalamaq. Baş şalını damalamaq
“Damalanmaq”dan f.is
məch. Üzərinə damalar şəklində naxış vurulmaq; dama-dama edilmək
sif. Üzərində damalar olan, üzərinə dama şəkli çəkilmiş; dama-dama. Damalı dəftər. – Bir döyüş meydanıdır üstü damalı taxta
is. 1. Canlıların bədənində: içərisində qan və ya limfanın dövr etdiyi boruşəkilli orqan. Qan damarları
sif. Damarlar, zolaqlar şəklində olan. Göy üzü damar-damar; Ay baxar xumar-xumar; Ürək ki var, şüşədir; Sındırarsan, kim yamar? (Bayatı)
sif. anat. Damarın altında olan. Damaraltı ət
sif. Damara oxşayan, damar şəklində olan, damar kimi
is. Damara oxşama, damara oxşayan şeyin hal və görünüşü
is. Kiçik damar, incə damar, nazik damar. Alnın damarcıqları. – Hər bir yarpağın şah damarı olur və bu damardan xırda damarcıqlar ayrılır
sif. Çoxlu damarcıqları olan
sif. dan. İradəsiz, zəif iradəli, səbatsız, tez aldanan, tez yoldan çıxan, tez təsir altına düşən. Damarıboş adam
is. dan. İradəsizlik, səbatsızlıq, tez başdan çıxma, tez təsirə düşmə xasiyyəti. // Qeyrətsizlik, namussuzluq
bax damarıboş
“Damarlamaq”dan f.is
f. Damarından yapışmaq, sıxmaq, boğmaq. Fəssad olub da, milləti daim damarladın; Hər kəs əlindəkin yerə atdı, qamarladın
“Damarlanmaq”dan f.is
f. Damar-damar olmaq, damarlar (zolaqlar) əmələ gəlmək
sif. 1. Çoxlu damarı olan. Damarlı ət. 2. Xəstəlik, arıqlıq, qocalıq və s. nəticəsində dərisinin üstündə damarları görünən
is. dan. 1. Damarlı şeyin halı. 2. məc. Namusluluq, qeyrətlilik. // İradəlilik, möhkəmlik, səbatlılıq
sif. dan. 1. Damarı olmayan. 2. məc. İradəsiz, zəif iradəli, sözünün üstündə durmayan. Damarsız adam
is. dan. 1. İradəsizlik, zəiflik, səbatsızlıq. 2. məc. Namussuzluq, qeyrətsizlik
sif. anat. Damarın üstündə olan; damarı örtən. Damarüstü dəri
sif. Döl verməyə yarayan, döl vermək üçün saxlanılan; döllük, cins. Damazlıq qoyun. Damazlıq buğa. – Azərbaycan atları damazlıq bir cins kimi, Orta və
[holl.] xüs. Alçaq yerləri su basmaqdan qorumaq, sututarlarda isə suyu saxlamaq və s. üçün düzəldilən hidrotexniki qurğu; bənd
sif. məh. Lovğa, mütəkəbbir, özünü bəyənən, ədabaz. Dambat adam
f. məh. Təşəxxüslənmək, özünü başqalarından yuxarı tutmaq, təkəbbürlü olmaq
is. məh. Lovğalıq, mütəkəbbirlik, ədabazlıq, təşəxxüs. Dambatlığı sevməmək. □ Dambatlıq satmaq – təşəxxüs satmaq, lovğalıq etmək
is. zool. Taxtabitiyə oxşar parazit cücü
is. 1. Su və bu kimi mayelərin girdə şəklə düşmüş ayrıca kiçik hissəciyi. Su damcısı. Tər damcıları. – Sıçrayarkən işıldayır damcılar; San saçılar mir
zərf Damcı halında, damladamla; az-az, azca-azca. Damcı-damcı axmaq. – Qan damcı-damcı tökülüb, otları və çiçəkləri lalə rənginə döndərmişdi
is. Kiçik damcı. □ Bir damcıcıq – bir az, azacıq, lap cüzi. Can qardaşım! Görsə gözüm bir damcıcıq saf qanını; Min şairin qüvvətilə yazacağam dastanın
zərf Hissə-hissə, azaz, getdikcə, yavaş-yavaş. Ana, … bədənini damcıl-damcıl əridir, uşağını bəsləmək üçün çırpınırdı
“Damcılamaq”dan f.is
f. Damcı-damcı tökülmək, sızmaq. Əlüzyuyandan su damcılayır. – …Ələmdar uzun burnunun ucundan damcılayan göz yaşlarını sildi
“Damcılandırmaq”dan f.is
f. Damcı-damcı tökmək; damcılatmaq
“Damcılanmaq”dan f.is
məch. Damcı-damcı tökülmək (axıdılmaq)
“Damcılatdırmaq”dan f.is
icb. Damcı-damcı tökdürmək, axıtdırmaq
“Damcılatmaq”dan f.is
f. Damcı-damcı tökmək, axıtmaq. [Dərmanı] suya damcılatdıqda suda həll olmayan maddələr çökməyə başlayır
is. xüs. Mayeni damcıdamcı tökmək üçün cihaz, alət; pipet
is. 1. Damcı axmaq üçün damlarda düzəldilən yerlər. Çardağın damcılığı. 2. bax damcılayıcı
bax damcıtökən
bax damcılayıcı
sif. Damcı kimi, damcıya oxşar, damcı şəklində olan