sif. Dəm almamış
is. Dəm almama, dəmi olmama
is. 1. Züyçü. Zurnaçının dəmtutanı. 2. məc. Fərqinə varmadan başqasının sözünü, fikrini müdafiə və təkrar edən adam
1. is. k.t. Suvarılmayan yer. Bu torpaq dəmyədir. // Sif. mənasında. Bu yerlərdə əkilən. Dəmyə taxıl
is. dan. k.t. Dəmyə əkməklə məşğul olan kəndli
is. dan. k.t. Dəmyə əkini. // Dəmyə əkməklə məşğul olma
is. 1. k.t. Dəmyə üçün ayrılmış yer, dəmyədə əkilmiş taxıl və s. 2. Dəmyə bişirmək üçün lazım olan (düyü və s
is. 1. Dənli bitkilərin məhsulunun hər bir dənəsi, ayrı-ayrı toxumu, tumu. Dənin ağırlığından sünbüllər başını əyir, biçinçilərə gəl-gəl deyir
zərf 1. Dənələri ayrı-ayrı duran, bir-birinə qarışmayan (yapışmayan). Plovun düyüsü dən-dən idi. Ə.Vəliyev
is. Keyfiyyətsiz və qarışıq heyvan yemi
is. [fars.] Xörək bişirmək üçün qaynar su
is. Kiçik dən, xırda dən
is. [fars.] klas. Diş. Olmasa qabil əgər dəhr cəfa verməz ona; Təm biləzzət olanda necə dəndanə dəyər? M
bax dəndənə 1-ci mənada
is. [fars.] 1. Təkərin çevrəsini mərkəzə birləşdirən taxta. Arabanın bir dəndənəsi sınmışdır. – [Arabaçı:] …Atlar arıq, minik çox, hərənin də bir bağl
“Dəndənələmək”dən f.is
f. Dəndənəli etmək, dəndənələr düzəltmək, diş-diş etmək, qırçınlamaq
“Dəndənələnmək”dən f.is
məch. Dəndənələr düzəldilmək, diş-diş edilmək, qırçınlanmaq
sif. Dəndənəsi olan. O, dəndənəli sənəyindən yapışıb kürəyinə atdı. S.Rəhimov
is. [fars.] 1. Eyni cinsdən olan şeylərin hər biri, ədəd (cansız şeyləri sayarkən işlədilir). Beş dənə kitab
zərf Hər dənəsini ayrıca, birbir, dən-dən. Tutu dənə-dənə yığmışam
sif. Dənələr halında
is. Dənələr halında olma
is. Kiçik dənə, xırda dənə. Fəqirə üzü yumurta sarısıyla suvaqlı, xaşxaş dənəciklərilə naxışlı o nazik, uzunsov sarı buğda çörəyindən biri … qismət ol
sif. Xırda dənələri olan
“Dənələmək”dən f.is
f. Dənələrini ayırmaq; arıtmaq. Qarğıdalını dənələmək. Narı dənələmək. Buğdanı dənələmək
“Dənələnmək”dən f.is
məch. Dənələri ayrılmaq; arıdılmaq. Təsbeh kimi dənələndim qovğa yolunda… M.Araz
“Dənələtdirilmək”dən f.is
məch. Dənələrə ayırtdırılmaq; arıtdırılmaq
“Dənələtdirmək”dən f.is
“Dənələtmək”dən icb
“Dənələtmək”dən f.is
“Dənələmək”dən icb
sif. 1. Dənli, dəni çox olan. Dənəli sünbül. 2. Dənələri ayrı-ayrı seçilən. Qətibə əlini atıb kiçik bir şəddə iri dənəli inci çıxarıb Səba xanımın boy
sif. iqt. Əmək haqqı istehsal olunan maddi nemətlərin sayına görə ödənilən. Dənəmuzd fəhlə. Dənəmuzd iş
sif. 1. Dənəli, dənlər halında, dənələri iri olan. Dənəvər gübrə. Dənəvər torpaq. 2. Dənələri bir-birindən seçilən, qarışıq olmayan
“Dənəvərləndirilmək” dən f.is
bax dənəvərləşdirilmək
“Dənəvərlənmək”dən f.is
f. Dənəvər hala düşmək, dənələrdən ibarət olan tərkib hissələri bir-birindən ayrılmaq. // Eyni mənada qalın saç haqqında
“Dənəvərləşdirilmək” dən f.is
məch. Dənəvər hala salınmaq. [Məruzəçi] kənd təsərrüfatı bitkilərinin məhsuldarlığına mədən gübrəsi ilə üzvi gübrə qarışığının, habelə dənəvərləşdiril
“Dənəvərləşdirmək” dən f.is
f. Dənəvər etmək, dənəvər hala salmaq
“Dənəvərləşmək”dən f.is. [Xaşa] çox yayılaraq torpağın yaxşı dənəvərləşməsini təmin edir
f. Dənəvər hala düşmək. Torpaq dənəvərləşir və alaq otları azalır
is. 1. Dənəvər şeyin halı, çox dənlilik. 2. Dənə-dənə ayrılma, parçalanma