is. Qarovul, güdük; qoruma. □ Keşik çəkmək – 1) qarovul çəkmək, bir obyekti qorumaq. Dəlilər … dağın dörd tərəfində keşik çəkərdi
is. Adətən silahlı surətdə keşik çəkən, mühafizə edən, qoruyan adam; qarovulçu. Keşikçilər Eyvazgili aparıb saldılar dama
is. köhn. Keşikçilərin başçısı, böyüyü. Keşikçibaşıya xəbər verdilər. M.S.Ordubadi
is. Keşikçinin işi, vəzifəsi; qarovulçuluq
is. Keşikçilərin olduğu, yerləşdiyi bina; qarovulxana. Onların dalınca sarayın keşikxana qulamları çıxdı
is. Xristianlarda: yepiskop ilə dyakon arasında ruhani rütbəsi və bu rütbəni daşıyan ruhani. [İblis Arifə:] İç də, bax, sonra duyarsan nə imiş; Ən göz
is. Keşişin vəzifəsi, işi. Keşişlikdən çıxdın, ermənilikdən ki çıxmamısan. (Ata. sözü). [Keşiş:] Bu axundluqla keşişliyi boynumuza qoyub, dünyanı bizə
sif. Keşiş kimi uzun saqqalı olan; görünüşcə, qiyafəcə keşişə oxşayan. Hamı boynu zəncirli, keşişsifət, uzun çalsaqqal, qarapaltar kişinin ağzından çı
is. məh. 1. Dərinin üzərində əmələ gələn ərp. Əli keşkə atıb. 2. Quru meyvənin üstündə şəkərdən əmələ gələn ağ qat
is. məh. 1. Əkin yerinə çəkilən kiçik su arxı. Dar bir su keşkəlinin yanındakı dəyədə atlarını saxladılar
“Keşkələnmək”dən f.is
f. məh. Keşkə atmaq, üstü qabıq tutmaq
sif. məh. Keşkə atmış, keşkəsi olan. Keşkəli əncir qurusu
is. [fars.] Çəkhaçək, çəkişmə, dartışma
is. Yeyilən, xörəyə tökülən xoşiyli göyərti növü. İki dəstə keşniş. Xörəyə keşniş tökmək. Keşniş doğramaq
sif. Hissiz, duyğusuz, süst; cansız kimi. Key adam. Key (z.) olmaq. – Biçarə kişi, qanmağa başın hələ keydir; Axır mənə bir söylə görüm, elm nə şeydir
zərf Key halda, süst halda. Tarıverdi yerə düşüb, key-key Məcidin qabağına yeridi. S.Rəhimov
is. Üzü hamar, astarı tüklü saya palaz növü. [Dərviş:] Qoca arvad bir kilim, bir keybənd gətirdi. A.Divanbəyoğlu
bax kef. [Əliməmməd:] Neçə belə bayramlar görək, keyfimiz kök, damağımız çağ olsun! Çəmənzəminli. O mühəndis qıza, o doktor qıza; Mən də şeir yazım ke
is. [ər.] 1. Bir şey və ya şəxsi başqasından fərqləndirən xüsusiyyət, əlamət (əsasən, müsbət xüsusiyyət, əlamət)
sif. Keyfiyyətinə görə fərqlənən. Keyfiyyətcə yaxşı mal. Keyfiyyətcə pis mal
sif. 1. Müəyyən keyfiyyətə malik olan. Yaxşı keyfiyyətli. Orta keyfiyyətli. 2. Keyfiyyətcə yüksək olan; yaxşı, əla
is. Müəyyən keyfiyyətə malik olan şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı
sif. Keyfiyyəti pis olan; pis, alçaq. Keyfiyyətsiz mal. Keyfiyyətsiz material
is. Keyfiyyətsiz şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı
bax keyləşdirici. Keyidici dərman
“Keyikdirilmək”dən f.is
bax keyləşdirilmək
“Keyikdirmək”dən f.is
bax keyləşdirmək
“Keyikmək”dən f.is
bax keyimək
“Keyimək”dən f.is
f. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmək, qurumaq, çəng olmaq, keyləşmək. Hatəm xanın qolu keyiyib dondu, onun gözü pər-pər çaldı
f.sif. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda
“Keyişmək”dən f.is
bax keyimək. Qədir həm yorulmuş, həm də qıçları sanki tutulmuş, keyişmişdi. Mir Cəlal
“Keyitmək”dən f.is
bax keyləşdirmək. Həyəcanlı sözlər soyuq su damlaları kimi Zibeydənin üzərinə tökülüb, onu keyitdi. Çəmənzəminli
sif. Keyləşdirən, key edən, hissizləşdirən. Keyləşdirici iynə (dərman). – Yerli təsir göstərmək üçün [dərmanlara] antiseptik, büzücü, keyləşdirici, ağ
“Keyləşdirilmək”dən f.is
məch. Key edilmək; hissizləşdirilmək
“Keyləşdirmək”dən f.is
f. 1. Key hala salmaq; hissizləşdirmək. İynə vurub əti keyləşdirmək. 2. məc. dan. Keyləşməsinə, süstləşməsinə, donub qalmasına səbəb olmaq; sarsıtmaq
“Keyləşmək”dən f.is
bax keyimək. Gülnaz, hiss və duyğuların keyləşdiyi, ilk məhəbbətin açılmadan solduğu, ümidsizlik içərisində daşa dönmüş qəlbini ərbaba verdi
is. 1. Keyləşmiş, hissizləşmiş şeyin halı. Əlin keyliyi. 2. məc. Süstlük, kütlük, hissizlik. Şirin özündə bir keylik hiss edirdi
is. [fars.] klas. Uzunsaç, zülf, hörük. Belə türrə, belə keysu, – belə saç; Belə qəmzə, belə qaşü göz olmaz
is. [ər.] 1. Məkkədə müsəlmanların müqəddəs saydıqları bina – qibləgah. Ey həqqi hər yerdə hazırdır deyən əgrinəzər; Bəs nə mənada seçərsən Kəbədən bü
is. [fars.] köhn. 1. Evlənmə əsnasında kişi (oğlan) tərəfindən qadına (qıza) vəd edilən nikah bahası; başlıq, mehr