f. Düz şeyi yuvarladaraq lülə şəklinə salmaq. Kağızı lülələmək. Kilimi lülələmək. Müşəmbəni lülələmək
“Lülələnmək”dən f.is
1. qayıd. Lülə şəklinə düşmək, burulub lülə halına gəlmək, lülə olmaq. Həmişəyev … dərindən nəfəs alıb dikələn kimi layihə öz-özünə bükülüb lülələndi…
f.sif. Lülə şəklinə salınmış. Lülələnmiş xalça. Lülələnmiş kağız. – …Üç nəfər memar köməkçiləri qoltuqlarında lülələnmiş kağız sarıqları içəri girdilə
bax lüləkabablıq
is. məh. 1. Körpə uşağın başında bərkiməyib yumşaq qalan yer; əmgək. 2. Qabığı bərkiməmiş yumurta. // Ümumiyyətlə, bərkiməyib yumşaq qalan şey
is. [ər.] Misdən, saxsıdan, plastik kütlədən və s.-dən qayrılan xüsusi biçimli lüləkli və qulplu suqabı
“Lüllənmək”dən f.is
f. dan. Bərk keflənmək
zərf məh. Bütöv-bütöv, parçaparça. Özü lüm-lüm udur batində, amma; Zahirdə dediyi mənaya bir bax. Q.Zakir
[lat.] tib. Əzələlərin, bəzən əsəblərin və fəqərə sümüklərinin xəstəliyi nəticəsində bel nahiyəsində ağrı, sancı, bel ağrısı (xəstəlik)
sif. Quyruğu olmayan və ya qısa olan; quyruğukəsik. Lümə xoruz (toyuq). – Cücələrim lümək-lümək; Qanadları gödək-gödək
[lat. lumen – işıq] əcz. Acı dadan kristallik toz halında yuxu dərmanı
[lat. luminis – işıq] fiz. Cismin müxtəlif səbəblər üzündən (məs.: işıqlanması, içərisindən elektrik cərəyanı keçməsi, yaxud kimyəvi proseslər nəticəs
sif. Tamamilə lüt, soyunmuş, paltarsız, çılpaq, lüt-üryan
[alm.] Kapitalizm cəmiyyətində: sinfi simasını itirmiş adamlardan ibarət təbəqə (səfillər, avaralar, dilənçilər, oğrular və s
[fr., əsli ital.] bax çilçıraq. Bir də görərdin lüstrü yandırıb, evi çıraqban elədi. Mir Cəlal
sif. 1. Paltarını tamam çıxarmış; çılpaq, üryan. Lüt uşaq. – O halda ay çıxdı buludlar dalından; Gördü çöldə durmuş bir kişi lüt (z
sif. və zərf Tamamilə lüt, lümlüt
sif. dan. 1. Çılpaq, ətcə (uşaq haqqında). Mənə elə gəlirdi ki, [Azad] ana bətnindən lüt-ətcə bu soyuq dünyaya qədəm qoyduğu zaman belə səsini çıxarma
sif. və zərf bax lümlüt
sif. dan. 1. Tamamilə lüt, çılpaq, lüt-üryan. 2. məc. top. Yoxsul, kasıb, səfil. Oxuyandan sonra bir qədər fikir edin
sif. 1. Lüt-anadangəlmə, lümlüt. Məcidin göldə suyu şappıldadaşappıldada qol-qanad çalması, sonra da lütüryan (z
bax lüt 1-ci mənada. Lütcə uşaq
[xüs. is.-dən] 1. Lüteran dininə mənsub adam. 2. bax lüteranlıq. Lüteran kilsəsi
is. [xüs. is.-dən] XVI əsrdə reformasiya nəticəsində Almaniyada Martin Lüter tərəfindən əsası qoyulmuş xristian məzhəbi (protestantizmin bir növü, baş
is. [ər.] klas. İltifat, mərhəmət: mehribanlıq, yumşaqlıq; xoş, alicənab münasibət. Vaqif haqdan dilər lütfü kərəmlər; Belə yerdə duran, vallah, vərəm
zərf [ər.] kit. “Lütf edin”, “zəhmət olmasa”, “zəhmət çəkin”, “xahiş edirəm” mənasında nəzakətlə müraciət ifadə edir
is. [ər. lütf və fars. …kar] Mərhəmətli, xeyirxah; adamlara iltifat göstərən, yaxşılıq edən. Lütfkar adam
is. Lütfkar olma, iltifat etmə, mərhəmət göstərmə; xeyirxahlıq, iltifatlılıq. Lütfkarlıq göstərib, … ayrıca otaq verən mehmanxana sahibəsi Nərgizin gö
“Lütləmək”dən f.is
f. Tamamilə soyundurmaq, lüt etmək
“Lütlənmək”dən f.is
1. qayıd. Paltarını soyunub lüt olmaq. 2. bax lütləşmək. Ağaclar getdikcə lütlənirdi
“Lütləşmək”dən f.is
f. 1. Yarpaqları tökülmək, çılpaqlaşmaq (ağaclar haqqında). Payız fəsli ağaclar lütləşir. – Mirzə Valeh bu pəncərədən payız xəzanının gəldiyini, yaşıl
is. 1. Çılpaqlıq. 2. məc. Bitkisizlik; yaşıllıqdan, bitkidən məhrumluq. Yamacların lütlüyü. 3. məc. Yoxsulluq, kasıblıq
is. Lazım olma, işə yarama, lazımlıq. // Ehtiyac, hacət. □ Lüzum görmək – lazım bilmək, vacib hesab etmək
[ər.] bax lazımlıq
bax lazımsız. [Gənc:] Bu gün heç kəs yediyi və geydiyi şeylərdən başqa artıq, lüzumsuz şeyləri toplamır
bax lazımsızlıq
[ital. la] Musiqi qammasının altıncı səsi, habelə bu səsi göstərən not
[holl.] Bir şeyin içərisinə girmək (düşüb-çıxmaq) üçün adətən qapağı olan dəlik və bu dəliyi örtən qapağın özü (məs
Azərbaycan əlifbasının on doqquzuncu hərfi. bax em
is. [ər.] köhn. Hər cür vergi və mükəlləfiyyətdən azad olan kəndli
is. [ər.] Əhali arasında savad, bilik, mədəniyyət yaymaq üçün mütəşəkkil surətdə həyata keçirilən tədbirlər sistemi
is. 1. Xalq arasında maarifi, mədəniyyəti, bilikləri yayan, xalqı savadlaşdıran. 2. tar. XVII-XVIII əsrlərdə Qərbi Avropada və XVIII-XIX əsrlərdə Rusi
is. 1. Maarifi yayma, maarif tərəfdarı olma; maarifpərvərlik. “Bahadır və Sona” kimi lirik bir əsərdə də ədib öz maarifçilik fikirlərini davam etdirir
“Maarifləndirilmək” dən f.is