bax qıyqacı. Aşıq Cünun [gözələ] bir leylacı nəzər saldı. “Koroğlu”
dan. Hacıleylək. Dəmirçinin ömrü taq-taqla, leyləyin ömrü laq-laqla keçər. (Ata. sözü). …İlk baharın uğurlu elçiləri olan qaranquş, sığırçın və leylək
sif. [ər.] klas. 1. Gecəyə məxsus, gecə vaqe olan. 2. Əvvəllər şagirdlərin həm oxuduqları, həm də gecə qaldıqları məktəb; internat
bax niysan. Leysan yağışından sonra Fatma ana göydə hanasını, anam da eyvanda sacını asmışdı. S.Rəhimov
[fr.] Ordu və donanmada: kiçik leytenant rütbəsindən sonra gələn zabit rütbəsi və belə rütbəsi olan şəxs
is. Leytenant rütbəsində olma
[alm.] 1. Musiqi əsərində dönə-dönə təkrar olunan əsas motiv, əsas mövzu. [Uvertüralarda] kompozitor … leytmotivlərdən istifadə edərək əsərin dramatik
is. [fars.] klas. şair. Dodaq. Hər zaman düşəndə ləbləri yada; Tökülür gözümdən qanlar, əfəndi! M.P.Vaqif
[fars.] bax ləbələb. Adını arif qoyubsan, yox cibində bir qəpik; Bax, ləbaləbdir qızıl, kağız cibişdanım mənim
is. [ər.] 1. köhn. bax aba1. [Molla Xəlil] uzun ləbbadəsinin ətəklərini yelləndirə-yelləndirə o baş-bu başa gəzinir, qalın bir qaranlığa bürünən kəndə
[ər.] Əslində “nə əmriniz var?”, “əmrinizə müntəzirəm”, “buyurun!” demək olub, adətən “demək” feli ilə işlənir
is. Öz fikri olmayıb başqasının sözü, fikri, göstərişi ilə hərəkət edən adam. [Comərd Sadiqiyə:] Ağaların, bəy-xanların və onların sözünə sizin kimi l
zərf [fars.] Ağzına qədər dolu, tamam dolu, ağızbaağız, malamal, ağız-ağıza. Küçə ilə bir gün keçərkən, mat və məəttəl qaldım: bir böyük imarət kəndli
is. Çərəz kimi yeyilən qovrulmuş qabıqsız noxud. Əkdiyim noxud, biçdiyim noxud, bazara girib, ləbləbi olub
is. köhn. Ləbləbi qovurub satan adam. Qəzetçi, inteligent, milyoner, ziyalı, filan; Kababçı, ləbləbiçi ortada-arada qalan! C
sif. [ər.] Tərs, höcət, inad. □ Ləc düşmək – bax ləcləşmək. …Kişi arvadına deyir: – Ay arvad, heç qəm eyləmə, nə qədər canım sağdır, hər günün xərcin
“Ləcləşmək”dən f.is
f. Düşmən olmaq, yola getməmək, düşünüşmək, ləc düşmək
is. Tərslik, kəclik, inadkarlıq. Ləclik etmək. Ləclik göstərmək. □ Ləcliyinə salmaq – inad göstərmək, tərslik eləmək
is. 1. Ağdan, çitdən, ipəkdən və s.-dən üçkünc qadın baş örtüyü. Nəhayət [Gövhər] … ləçəyini açıb qulaqlarının və qaşının üstündən çəkdi
sif. Ləçəklərdən ibarət, ləçəklər halında. Dəyirman üstü çiçək; Yarpağı ləçək-ləçək; Qardaş bir qız sevibdir; Uzunboy, qarabirçək
“Ləçəklənmək”dən f.is
f. Ləçək-ləçək olmaq, ləçək açmaq, ləçək halına gəlmək. Qızılgül ləçəkləndi. – Bənövşə çiçəkləndi; Yarpağı ləçəkləndi; Yatdığı yalan oldu; Ölümü gerçə
sif. 1. Başına ləçək bağlamış, başında ləçək olan. Ləçəkli qız. Ləçəkli qadın. 2. bot. Ləçək açmış, ləçəkləri olan
is. 1. Ləçəyə yarar ağ və ya çit və s. Ləçəklik parça. 2. Bir ləçəyə lazım olan miqdarda parça. İki ləçəklik çit
is. bot. Bataqlıq yerlərdə bitən, gön aşılamaq üçün istifadə edilən bir bitki. Ləçəkotu bataqlıq yerlərdə bitir, kökü, yarpağı və gövdəsi gönü aşılama
is. və sif. dan. Abırsız, həyasız, əxlaqsız mənasında söyüş (yalnız qadınlar haqqında). [Vəzir:] Kəs səsini, ay ləçər, məni dilə basdırma, dəxi səni m
is. [ər.] klas. Boş və mənasız danışma; naqqallıq, boşboğazlıq. Nadirin zehninin və ağlının şərafətini dərk etməyib, fəqət özünün zəhlə getmiş ləffazl
is. [ər.] Ağızdan çıxan mənalı, ya mənasız səs tərkibi; söz, kəlmə. …Axund bərkdən-bərk bizə tapşırdı ki, ayama ləfzini dilimizə gətirməyək, ləqəb dey
is. k.t. Ağacın cavan budaqlarını yerə basdırmaqla ağac artırma üsullarından biri; daldırma. Yerdə ləğəndə üsulundan istifadə edərkən budağın qabığını
bax lağım. Bu yazıqlar deyilmidir fabriklərdə çalışan; Ləğmlərdə külüng çalan, zəhmətlərə alışan. A.Səhhət
is. [ər.] köhn. 1. Boş, bihudə, əbəs söz; cəfəngiyat. 2. Naqqal, boşboğaz, gəvəzə. □ Ləğv olmaq – boşboğazlıq etmək, hərzə danışmaq, naqqallıq etmək
is. [ər.] Yox etmə (edilmə), aradan qaldırma (qaldırılma). Nöqsanların, kəsirlərin ləğvi.□ Ləğv edilmək (olunmaq) – 1) aradan qaldırılmaq, yox edilmək
is. [ər.] Boşboğazlıq, cəfəngiyat, boş-boş sözlər
təql. Dayanmış atı hərəkət etdirmək, qaçırtmaq məqsədilə çıxarılan səs
is. [ər.] 1. dilç. Ümumi dialekt xüsusiyyətlərinə malik olan hər hansı bir dilin yerli şivələr qrupu; dialekt
[ər. ləhcə və fars. …şünas] köhn. bax dialektoloq
köhn. bax dialektologiya
“Ləhləmək”dən f.is
f. Bərk qaçmaq, yerimək, yoxuş çıxmaq və s. nəticəsində, yaxud hərarətin təsirindən tez-tez və ağır nəfəs almaq, tövşümək (adətən heyvanlar haqqında)
“Ləhləşmək”dən f.is
f. Ləhləmək (bir neçə heyvan bir yerdə). Qoyunlar ləhləşir. – Heyvan da ilan mələyəndə ləhləşib dilini bir qarış çıxardır
“Ləhlətmək”dən f.is
f. 1. Ləhləməsinə səbəb olmaq, tövşütmək. Günün istisi yolçuları ləhlədir. – Günün hərarəti xalqı ləhlədir; Kəndə tərəf bir uşaq yolnan gedir
zərf Ləhləyərək, tez-tez, ağır nəfəs ala-ala; tövşüyə-tövşüyə. Əhməd evdən ildırım kimi həyətə qaçıb sevinə-sevinə və ləhləyə-ləhləyə gəldi anasının y
is. [ər.] Ən cüzi bir zaman, bir göz qırpımlıq vaxt, an, dəm. Cananı görən ləhzədə can düşdü ayağa; Yalvardı gəda iczilə sultanını görcək
Adətən “bir” sözü ilə – bir anlıq, çox az müddət üçün, bir göz qırpımlıq. [Vaqif:] Molla Vəli, … bu qəhvənin qoxusunda duyduğum bu bir ləhzəlik ləzzət
is. dan. Pozğunluq, qarışıqlıq, şuluqluq. □ Ləxləxə salmaq – ara qarışdırmaq, pozğunluq salmaq, şuluqluq salmaq
klas. bax laxta-laxta. Ləxtləxt olmuş cigərlər, sanma könlümdən gələn; Namələrdir kim, bəna məcnuni-şeydadən gəlir
sif. və is. [ər.] bax məlun. Bu isə, bəs o ləinin də işi qüllabıdır; Dini, imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır