is. bot. Bitkilərdə: rüşeym yarpaqlar
bax lapar-lapar 2-ci mənada. Göydən enir yerə ləpə-ləpə qar; Bacı, qardaş, ana üzümə baxar. “Aşıq Qərib”
is. bot. Bitkinin köklə gövdə üzərindəki rüşeym yarpaqları (ləpələrin) arasında qalan hissəsi. Çiyidin kökcüyü onun qabığını yırtıb çıxdıqdan sonra, l
is. Kiçik ləpə, balaca ləpə, ləpə qırıntısı (bax ləpə2)
is. Balaca ləpə, dalğacıq. Hovuzda ləpəcik vardır. – Dənizdə xəfif ləpəciklər oynayırdı. M.İbrahimov
is. Daim ləpələr çarpan sahil xətti. Özün də otur ləpədöyəndə, gözlə haçan xəzri gələcək. C.Cabbarlı
“Ləpələmək”dən f.is
f. Ləpəsini çıxartmaq, qabıqdan içini çıxartmaq, qabığını soymaq. Qozu ləpələmək. Lobyanı ləpələmək. Noxudu ləpələmək
“Ləpələndirmək”dən f.is
f. Dalğalandırmaq. Suyu ləpələndirmək. – Biri atar, suyu səpələndirər; Biri qaçar, çayı ləpələndirər
“Ləpələnmək”dən f.is
f. 1. Dalğalanmaq. Günün axır şəfəqləri ahəstəcəsinə ləpələnən suya düşüb onda xüsusi gözəllik vücuda gətirirdi
“Ləpələtmək1”dən f.is
“Ləpələtmək2”dən f.is
f. Qabığını çıxartdırmaq, təmizlətmək, ləpəsini çıxartdırmaq. Qozu ləpələtmək. Noxudu ləpələtmək
bax ləpələndirmək
sif. Ləpəsi olan, dalğalı. Ləpəli dəniz. Ləpəli çay. – Atlar ləpəli, boz-bulanıq suyun köpüklü sinəsini görən kimi dayandı
sif. Ləpəsi olan (bax ləpə2)
sif. Ləpəsi olmayan; sakit, dalğasız. Ləpəsiz göl. – Dalğa dənizdə yaxşıdır; Dəniz ləpəsiz olmaz. R.Rza
sif. Ləpəsi olmayan (bax ləpə2). Ləpəsiz qoz
is. Yastı, dəyirmi balaca daş
is. dan. Evdə geyilən yüngül ayaqqabı; şap-şap
is. Ləpiklə oynanılan bir oyun (bax ləpik1)
is. Torpaq, qar və s. üzərində insan və ya heyvan ayağının nişanı, izi. At ləpiri. Dovşan ləpiri. Quş ləpiri
is. məh. Ayaqları qısa toyuq cinsi
is. 1. Heyvanı ləpirilə izləyib tapan ovçu; izçi, izaxtaran. 2. Keçmiş bir hadisənin buraxdığı izləri araşdırıb tapan adam
sif. məh. Ləpir boyda, ləpir kimi; balaca, ovuc boyda. Bir azdan sonra dəllək hazır oldu və ləpirən kimi balaca güzgünü ətəyi ilə təmizləyib ustaya tə
is. bot. Paxlalılar fəsiləsindən olan, yarpaqcıqları bığcıqla qurtaran bitki
is. Lərgə əkilmiş yer, lərgə tarlası
sif. və zərf [fars.] klas. Lərzə edən, titrəyən, titrək, rəşədar. [Vəzir padşaha:] Nə ki vardır, həmə lərzandı qabağında sənin; Cürət etməz, ola bir k
is. [fars.] Titrəmə, titrəyiş, əsmə. □ Lərzə etmək (eyləmək) – titrəmək, əsmək. Lərzə salmaq – dəhşətə gətirmək, vəlvələ salmaq, sarsıtmaq
“Lərzələnmək”dən f.is
f. Lərzəyə gəlmək (düşmək); titrəmək, əsmək
is. [fars.] bax lərzə. Tutdu dünyanı od şərarələri; Yaxdı dükkanları, imarələri; Nə’reyi-tündbad, hiddəti-nar; Lərzişiərz, sədmeyi-əhcar
is. [fars.] köhn. Qoşun, ordu. Gəlib qeyzə hökm eylədim ləşkərə; Atın şəhrə üç yandan od bir kərə. M
is. [fars.] klas. Ordunun yerləşdiyi yer; ordugah
[fars.] dan. 1. sif. Ət kimi, süst, key, hərəkətə qadir olmayan, ölgün. Lət adam. Lət kimi olmaq. 2. is
is. [ər.] 1. Lətiflik, yumşaqlıq, xoşluq. [Dərviş Nakamın] daha səsində köhnə lətafət qalmadı. Ə.Haqverdiyev
sif. Zərif, incə, lətif, məlahətli, xoş. Büllur lətafətlim, sənubər boylum; Huriyü qılmanım, neçün gəlmədi? M
bax lətafət
sif. [ər.] 1. Yumşaq, mülayim, xoş. Yayın səfalı, lətif bir günü idi. S.Hüseyn. Peterburqun bəyaz gecələrinə məxsus lətif yaz havasını ləzzətlə udaraq
sif. və is. [ər.] klas. Gözəl, incə, qəşəng (qız və ya qadın). Əndamı lətifeyiilahi; Dəryayi-lətafət içrə mahi
is. [ər.] folk. Həyatdakı, məişətdəki gülməli və məzəli əhvalatlar haqqında yığcam, qısa hekayə, anekdot
is. Lətifə söyləməkdə mahir olan, gözəl lətifələr danışan; zarafatçı. Çox razıyam, siz həm gözəl, həm də çox mahir bir lətifəçisiniz
is. Lətifə söyləməyi sevmə, bacarma; zarafatçılıq. [Vaqifin] zövq, nəşə və lətifəçiliyi yüksək dərəcəyə çıxmışdı
“Lətifləşmək”dən f.is
f. Lətif olmaq, incələşmək, zərifləşmək, gözəlləşmək
is. 1. Yumşaqlıq, mülayimlik, xoşluq, lətafət. Aylı gecənin lətifliyi. 2. İncəlik, zəriflik, qəşənglik
“Lətlənmək”dən f.is
f. Ətlənmək, kökəlib ətə dönmək, hərəkət edə bilməmək; atilləşmək. [Kiçikbəyim:] Ay ana, evdə oturub lətlənməkdənsə bu yaxşıdır: palaza bürün, elnən s