f. Sabun sürtmək, sabunla yumaq. Əllərini sabunlamaq. Paltarları sabunlamaq. – Bədənimi kisələyib üstümə bir neçə dəfə isti su tökəndən sonra bu kişi
“Sabunlanmaq”dan f.is
məch. 1. Sabunlu suda yuyulmaq, sabunla yuyulmaq. 2. Sabun sürtülmək, sabun çəkilmək. [Ocaqverdi:] Bəy, heç sizə əziyyət olmayacaq
sif. 1. Tərkibində sabun olan. Sabunlu su. 2. Sabuna bulaşmış, sabun sürtülmüş. Sabunlu əl. Sabunlu paltar
is. məh. bax sabunqabı
is. bot. Kökündə saponin olan zəhərli bitki
sif. Sabunu olmayan, sabun sürtülməmiş. [Mahmud:] Qarnım sabunsuz araba çarxı səsi verir. Ə.Haqverdiyev
is. Üzərində lavaş, yuxa, bozlamac, qutab və s. bişirmək üçün ortası qalxıq, dairəşəkilli çuqun və ya dəmir lövhə
is. Açıq havada xörək və s. bişirmək üçün üstünə qazan qoyulan üçayaqlı dəmir çənbər. Təzə qalaylanmış mis qablar, şiş, maşa, sacayaq, qiyməkeş və sai
is. Sacın içində bişirilən ət qovurması. [Yüzbaşı:] Ağa, qurbanın olum, qarnınızı şor-çörəklə doydurmayın, saciçi bu saat hazır olar! – deyirdi
is. İnsanın başında bitən tüklər. Qara saç. Xurmayı saç. – Külək [Dürrənin] qumral saçını üz-gözünə çırpırdı
top. Başda olan saçın, birçəyin hamısı. ◊ Saç-birçək ağartmaq – bax saç ağartmaq. Saç-birçək dalaşmaq (qoymamaq) – bax saçyolmaya çıxmaq
is. Başda, üzdə olan tüklər. Saç-saqqalını vurdurmaq. – [Hüseyn:] Mən sizi 6-7 ay əvvəl bir kişi ilə bərabər gəzən görərdim
is. 1. Bir şeyin (adətən pərdənin, paltarın və s.-nin) kənarları boyunca tikilən çox sıx, sallanan sap telləri
zərf Saçaqlardan ibarət, saçaq halında. Sənəmin başı … saçaq-saçaq sallanan sünbüllərin arasına əyilmişdi
“Saçaqlamaq”dan f.is
f. 1. Saçaq etmək, saçaq salmaq. 2. Tel-tel etmək. Kəkliyi bıçaqlaram; Tüklərin saçaqlaram; Vədə verib gəlməsən; Balıncı qucaqlaram
“Saçaqlanmaq”dan f.is
f. Saçaq-saçaq olmaq, saçaqlar şəklində sallanmaq. Qışda bu atların tükləri bir qarışdan da artıq saçaqlanır, sonra da yapağı bir yapıncı kimi üstləri
sif. 1. Saçaqları olan, saçaq salınmış, saçaq qoyulmuş. Saçaqlı xalı. Saçaqlı süfrə. Saçaqlı yaylıq. Saçaqlı pərdə
is. Keçmişdə: qadınların saçının tağ şəklində qalması üçün başa vurulan naxışlı sancaq. [Yengə xonçasında] olar: sabun, duxi, odekolon, iynə, üskük, s
is. Saça, hörüyə bağlanan lentşəkilli bağ. Yarpaqtək əsən olsan; Saçbağın kəsən olsan; Əzrail mənə neylər; Başım üstə sən olsan
“Saçılmaq”dan f.is
f. Dağılmaq, yayılmaq, səpələnmək, ətrafı bürümək. Göy səmti açıldıqca könüllər də açıldı; Dünya üzünə zövq, səfa endi, saçıldı
is. Saçın qırılıb tökülməsinə səbəb olan xəstəlik; muryana
“Saçlamaq”dan f.is
f. Saçından tutub dartmaq. Kərbəlayı Həsən yerindən sıçrayıb arvadı saçladı və baş-göz deməyib, hər yerinə yumruqdan döşədi
“Saçlanmaq”dan f.is
f. Başı saçla, tüklə örtülmək, saçı çıxmaq
“Saçlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birinin saçından tutaraq dartmaq; dalaşmaq. [Asya:] [Gülsabah və Turac] az qalıb ki, lap saçlaşsınlar
sif. Başında saçı olan. Cavanların arasından çesuça kostyumla lak çəkmə geymiş saçlı, tökmərək bir oğlan çıxıb irəli gəldi
sif. Gözəl uzun saçları olan. [Qızın anası:] Bax, saçlı-birçəkli, boylubuxunlu, ədəbli-ərkanlı, gözəl-göyçək qız bəsləmişəm
sif. Uzun saçı və saqqalı olan. Şəkildə saçlı-saqqallı bir kişi təsvir olunmuşdu
1. “Saçmaq”dan f.is. 2. bax qırma 2-ci mənada. Xəlil isə atdığı saçmanın gilizini çıxardıb üflədi. M
f. Yaymaq, səpmək, tökmək. Günəşin şüaları qüvvədən düşmüş və yayda saçdığı hərarəti verməkdən aciz idi
“Saçmalamaq”dan f.is
f. Mənasız, yersiz sözlər demək; boş, məntiqsiz danışmaq
sif. Başında saç, tük olmayan; tüksüz, daz
sif. Saçabənzər, saç kimi, saç nazikliyində
saçyolmaya çıxmaq – bərk dalaşmaq, bir-birinin saçını yolmaq (ancaq qadınlar haqqında). Ara qarışır, ana-qız düşürlər Haf Səkinənin üstə, saçyolmaya
bax sədəqə. Sadağa saraydan çıxmaz. (Ata. sözü). Bənövşələr başın salsın aşağa; Nərgiz olsun gözlərinə sadağa
is. köhn. Oxqabı. Siyirə qılıncı, çəkə qalxanı; Səksən oxu sadağından boşala. “Koroğlu”. [Qaragünün] başının üstündən, divarda … bir qılınc, qalxan, y
“Sadalamaq”dan f.is
f. Adbaad, bir-bir saymaq. Ev şeylərini bir-bir sadalamaq. Uşaqların adını sadalamaq. – Bundan əlavə, yenə də qeyri səbəblər ola bilər, hamısını sadal
“Sadalanmaq”dan f.is
məch. Adbaad, bir-bir sayılmaq. Məqalədə ancaq faktlar sadalanır. – Gəldim, dərdim azala; Dərd ta da sadalandı
sif. [fars.] 1. Mürəkkəb olmayan, çətin olmayan, asan həll olunan, bəsit, asan. Sadə məsələ. Sadə iş
sif. və zərf 1. Sadə. [Cənnətəli:] Mənim cəmi şeirlərim belə abdar, belə sadəcədir. Çəmənzəminli. Dumanlı dağlara boylanıb durur; İndidən sadəcə rəsml