“Tikmək1”dən f.is
is. Tikmə ustası (bax tikmə2 2-ci mənada)
f. 1. Tikmə işi görmək, tikişlə məşğul olmaq. Tikiş maşınında tikmək. İynə ilə tikmək. 2. Parçanın, dərinin və s
f. 1. Daşdan, kərpicdən, taxtadan və s.-dən bina, divar və s. ucaltmaq, qurmaq. Ev tikmək. Məktəb tikmək
sif. Tikməsi olan, tikmə tikilmiş, tikmə naxışlı, tikmə ilə bəzədilmiş (bax tikmə2 2-ci mənada). Tikməli yaylıq
is. 1. Kənar, qıraq. Yolun tili. – İndi Şamo gah cığırla… və gah da cığırın tili ilə gedirdi. S.Rəhimov
is. [ər.] Quranı avazla oxumaq
is. Taxtanın iynə kimi iti uclu kiçik hissəsi. Rüxsarə yaxına gəlib [Kosanın] əlinə diqqətlə baxdı. Onun ovcunun içi doğrudan da qaralmışdı, orada odu
bax qalaq. Bəzi Para xırmanlarda döyülən taxıllar xüsusi yığanlarla toplanır və qabaq tərəfdə till vurulurdu
“Tilləmək”dən f.is
bax qalaqlamaq
is. Balıq tutmaq üçün ucu iti çəngəl; qarmaq. [İmamverdi Nurəddinə:] Sənə tilov qayıracağam, hər gün çayda balıq tutarsan
is. [ər.] Mövhumatçılara görə, sehrli qüvvəyə malik söz və s.; ovsun, sehr (ən çox nağıllarda işlənir)
sif. [ər. tilsim və fars. bənd] Tilsimlənmiş, tilsimə salınmış, ovsunlanmış, ovsunlu. Qəmər vəzir də bilirdi ki, qız tilsimbənddi
is. və sif. Nağıllarda: tilsim edən adam; sehrbaz, ovsunçu. Tilsimçi qoca üzüyü özü üçün götürüb, çətirlə xurcunu Əhməd Mirzəyə verib dedi… (Nağıl)
“Tilsimləmək”dən f.is
f. Tilsim etmək, tilsim oxumaq, tilsimə salmaq, ovsunlamaq
“Tilsimlənmək”dən f.is
məch. Tilsim edilmək, tilsimə salınmaq, tilsimə düşmək, ovsunlanmaq
f.sif. Tilsimə salınmış, tilsim edilmiş, sehrlənmiş, ovsunlanmış
sif. Tilsim edilmiş, tilsimə salınmış, tilsimlənmiş. [Padşah:] O Qaçaq Nəbi girinizə keçən kimi onun, o güllə batmayan tilsimli Boz atının şəklini də
is. məh. Bir şeyin iti çıxıntısı, tini
sif. məh. İti çıxıntısı, tini olan
is. [lat.] Səciyyəvi iyi olan rəngsiz kristal maddə
is. [yun.] Qədim zərb musiqi aləti
is. [ər.] zool. Tropik və subtropik ölkələrdə yaşayan qalın və sərt dərili sürünən yırtıcı iri heyvan
is. [ər.] 1. Nümunə, örnək, misal. 2. Məsəl, zərbi-məsəl. Məşədi Həsən əmi əlavə olaraq… tat şivəsi ilə bir timsal da söylədi
“Timsinmək”dən f.is
f. məh. Tələsmək. [Dərviş:] …Qoca qarı balasının imdadına çatmaq qəsdi ilə timsindi. A.Divanbəyoğlu
is. 1. Bir şeyin iki xarici tərəfinin birləşdiyi, kəsişdiyi yer. Şkafın tini. // İki küçənin kəsişdiyi yer
is. zərf Hər tində. Tinbaşı əl açardı adama dilənçilər. S.Rüstəm. // məc. Hər yerdə, hər addımda. Hər tinbaşı Hacı Aslan xasiyyət… adamlar ortaya çıxm
sif. Tində olan, tində yerləşən. [Böyükoğlu:] Kağızı gətirdim o tindəki aptekə. Qantəmir
is. [ər.] klas. Xilqət, fitrət, təbiət, yaradılış. [Məhəmməd:] Qara torpaq olsa da ilk və axır yerimiz; Eşqdir tinətimiz, eşqdir cövhərimiz
is. Calaq vasitəsilə yetişdirilən ağac şitili. Alma tingi. – Tikinti rəisi hələ yazda Qubadan və başqa rayonlardan xeyli ağac tingləri gətirib küçələr
bax tin 1-ci mənada. [Məşədi Əsgər] evin tingəsinə gedib əvvəlcə bağçasına baxdı. S.M.Qənizadə. Birdən tingə başından qəfildən bir dəstə qız [Aynanın]
is. Ting yetişdirilən sahə, yer. Şəhərin ətrafında iki park, tingliklər, parniklər yaradılırdı. Ə.Sadıq
[lat.] Spirt və ya efirdən hazırlanmış dərman maddəsi
sif. Tini olan; tilli. İti tinli stol
[yun. tynos – nümunə, forma] 1. Şeylərin, hadisələrin məlum qrupuna uyğun gələn nümunə, model və ya variant; forma, növ
[fr. typoge, əsli yun. typos] 1. tex. Hər hansı məmulat növlərinin, modellərinin məcmusu. Təyyarələrin tipajı
sif. 1. Müəyyən tipə xas olan, müəyyən tipi təmsil edən. 2. Müəyyən xüsusiyyətlərə malik olan; səciyyəvi
“Tipikləşdirmək”dən f.is
f. Tipik etmək, tipik şəklə salmaq
is. 1. Tipik olma. 2. ədəb. və inc. Bir çox şəxs və ya hadisə üçün səciyyəvi olan fərdi əlamət və xüsusiyyətlərin bir şəxs və ya hadisədə birləşməsi
“Tipləşdirmək”dən f.is
f. 1. xüs. Müəyyən tipə uyğunlaşdırmaq. Texnoloji prosesləri tipləşdirmək. Tikinti obyektlərini standartlaşdırmaq və tipləşdirmək
[yun.] 1. Mətbəə işi mütəxəssisi, mətbəə işçisi; mətbəəçi. 2. köhn. Sətirtökən, mətnyığan maşın növü
[yun. typos və grapho] bax mətbəə
[yun. typos və logos] Şeylərin və ya hadisələrin hər hansı ümumi xüsusiyyətlərinə görə təsnifi
sif. [yun.] Şeylərin, hadisələrin hər hansı tipinə aid olan. Tipoloji fərq. Tipoloji xüsusiyyətlər. // Şeylərin, hadisələrin əlamətlərinin ümumiliyini