“Yumurlanmaq”dan f.is
bax yumrulanmaq. Toğluların quyruğu yumrulanmış, yanları sığallanıb ət bağlamışdı. M.İbrahimov
is. 1. biol. İnsan və heyvan orqanizmlərinin yeni orqanizm vücuda gətirə bilən qadın cinsi hüceyrəsi (toxumu)
is. 1. Balaca yumurta. 2. biol. Spermatozoid hasil edən kişi tənasül vəzisi, habelə insanda və məməli heyvanlarda daxili sekresiya orqanlarından biri
sif. 1. Yumurtası olan. Yumurtalı toyuq qırtıldayır. 2. Tərkibində yumurta olan, yumurta qatılmış. Yumurtalı xörək
1. is. Qadın cinsiyyət vəzisi. 2. sif. Yumurta vermək üçün yetişdirilən. Yumurtalıq toyuqlar. 3. bot
sif. 1. Yumurtası olmayan, yumurta verməyən. 2. Tərkibində yumurta olmayan, yumurta vurulmamış. Yumurtasız yeməklər
is. 1. Yumurta verməmə, yumurta çıxarmama, yumurtası olmama. Yumurtasız toyuq. 2. Tərkibində yumurta olmama, yumurta vurulmama
bax yumurtavari
sif. Yumurtaya oxşar, yumurta şəklində olan, görünüşcə yumurtaya oxşayan; yumurtaşəkilli
“Yumurtlamaq”dan f.is
f. 1. Yumurta vermək, yumurta çıxarmaq. Toyuqlar yumurtlayır. – Yumurtlamadığı bəs deyil, falı da içir
icb. Yumurtlamağa məcbur etmək, yumurtlaması üçün şərait yaratmaq. Toyuğu falsız yumurtlatmaq çətindir
is. 1. Bəzi məməli heyvanların dərisinin üstünü örtən tüklər. Yun qırxımı. Qoyunların yununu vaxtında qırxmaq
is. Yunanıstanın əsas əhalisini təşkil edən xalq və bu xalqa mənsub adam. Yunan dili. Qədim yunan mədəniyyəti
zərf və sif. Yunan dilində. Yunanca danışmaq. Yunancadan tərcümə. Yunanca-rusca lüğət
köhn. bax yunan
is. və sif. köhn. Yunan, yunanıstanlı. Yunanlıların qədim mədəniyyəti. Yunanlı qadınlar. – Görünür ki, yunanlı saymış səni əjdaha; Bir dəfə baxıb getm
is. Yun mütəxəssisi, yaxud yun tədarükü, yun işləri ilə məşğul olan adam
is. Kənd təsərrüfatının, yunverən qoyun cinsləri yetişdirib artırmaqla məşğul olan sahəsi. Yunçuluq təsərrüfatı
is. Yun təmizləmək üçün dəmir dişlərdən ibarət alət
1. is. Daraqla yun təmizləyən işçi və ya alət. 2. sif. Yun təmizləyən (darayan). Yundarayan alətlər
sif. Yunu didib təmizləyən. Yundidən maşın
sif. Yunu əyirib ip istehsal edən. Yunəyirən fabrik
[alm. Junker] 1. tar. Keçmişdə Prussiyada: iri torpaq sahibi; zadəgan, mülkədar. 2. Çar Rusiyasında: zabit hazırlayan hərbi məktəb müdavimi
is. 1. tar. Yunkerlər. Prussiya yunkerliyi. 2. Yunker rütbəsi, adı
is. [rus.] Matros olmağa hazırlanan uşaq
“Yunlamaq”dan f.is
f. İçərisinə yun qoymaq, yunla doldurmaq
“Yunlanmaq”dan f.is
qayıd. Yunla örtülmək, üstünü yun basmaq
sif. 1. Üstündə yunu olan, qalın yunla örtülmüş, yun basmış. Yunlu qoyun. 2. İçərisində yun olan, isti olmaq üçün içərisinə yun qoyulmuş
sif. Çox yun verən, yun vermək üçün yetişdirilən. Yunluq qoyun cinsləri. Merinos yunluq qoyundur
is. Heyvanın yunla örtülmə dərəcəsi, yunvermə qabiliyyəti
sif. 1. Üstündə yun olmayan və ya çox az olan, yun verməyən. Yunsuz qoyun. 2. İsti olmayan, isti olmaq üçün içərisinə yun qoyulmamış
bax yunluq. Yunverən qoyun cinsi
sif. Yunu yumağa məxsus. Yunyuyan maşın
[lat. Jupiter] 1. Günəş sisteminin ən böyük planeti. 2. Kinotexnikada işlənən çox qüvvətli işıq verən elektrik cihazı; projektor
sif. Tamamilə yumru; gipgirdə. Yupyumru top kimi. – Düz yeri bir yupyumru şey qanır; Həm də deyir: sutkada bir fırlanır
[coğrafi addan] Yura dövrü, Yura sistemi geol. – Yerin tarixində mezozoy erasının sıra ilə ikinci dövrü
is. 1. İnsanın doğulub böyüdüyü yer, məmləkət, ölkə; vətən. Ey kiçik dəmirçi, duyduğun haqdır; Çalış, yurdun üçün özünü göstər
is. Ev-eşik, ev, məskən. [Murad] Sarının qəlbini qırmaq, onu yurduyuvası dağılmış bir zavallı sifətində, boynubükülü görmək istəyirdi
sif. Yurd-yuvası olmayan, yaşamaq üçün müəyyən yeri olmayan; avara, sərgərdan. Qaçağam mən yurdsuzyuvasız; Dura bilməm heç davasız… H
is. Bir yurda mənsub olan adamlardan hər biri; həmvətən, həmyurd, vətəndaş. Yurddaşlara müraciət. – Gecələr yatmadan əvvəl sor özündən ki: “Bu gün; Mə
is. Bir yurda mənsub olma; həmvətənlik, vətəndaşlıq
“Yurdlamaq”dan f.is
f. Özünə yurd düzəltmək, yuva qurmaq. Nə gördüm? Samanda o yurdlamışdır; Bir fındıq boydaca yumurtlamışdır
sif. Yurdu olan
sif. Yurdu, evi, məskəni olmayan, evsiz-eşiksiz, ev-eşiyindən, yurdundan məhrum olmuş. Hələ də gəlib-gedənə əl açan yetim uşaqlar və yurdsuz arvadları
sif. 1. Yurdu-yuvası olmayan, ev-eşiyi olmayan; sərsəri, sərgərdan. Yurdsuz-yuvasız adam. 2. Sahibsiz, baxımsız, kimsəsiz