1. İnsanın doğulub böyüdüyü yer, məmləkət, ölkə; vətən.
Ey kiçik dəmirçi, duyduğun haqdır; Çalış, yurdun üçün özünü göstər.
Həyətimdə safalı bir bağ salacağam mən; Yurdumda bir misilsiz bağban olacağam mən.
Hər məktubun öz dili var; Təravəti, istisi var; Çox məktubun sözlərində; Doğma yurdun tüstüsü var.
Onlar yeni bir ilham və inam ilə xaraba qalmış yurdlarını abad etməyə başladılar.
2. Yaşayış yeri, ev, ev-eşik, məskən. Yurdundan olmaq (ev-eşiyindən, yaşadığı yerindən məhrum olmaq, avara düşmək).
□ Yurd salmaq – oturmaq, sakin olmaq.
Deyirdilər ki, qədimdə [bu kəndə] daş qoyub yurd salan adamın gözəl bir qızı varmış.
// Yaşayış məntəqəsi; kənd, el, oba.
Biz düşən yurdun adı Qızılboğaz idi.
3. Körpə evi, uşaq bağçası mənasında. Səyyahlar fabriki gəzdilər.
Burada körpə çocuqlar üçün yurdlar, dispanserlər, sənət məktəbləri … gördülər.
4. məc. Bir şeyin çox olduğu yer. Qəhrəmanlar yurdu.
◊ Yurdda qalan məc. – hamıdan geri qalan. [Badam xala:] Yurdda qalan elə səninlə mən imişəm.
Kursda arvad nə qədər…
