f. Züyültü səsi çıxarmaq, ağlamaq, inləmək
f. dan. Sürüşmək. Lotu dinməz-söyləməz minbərdən züyüldüyüb düşür yerə. C.Məmmədquluzadə. [Dərviş:] Ruqiyyə ilan kimi iki qolumun arasından züyüldəyib
“Züyüldətmək”dən f.is
icb. Ağlatmaq, züyüldəməsinə səbəb olmaq
is. 1. Züyüldəmək işi, körpə uşağın ağlamaq səsi, ağlaması. // İnilti. 2. İti gedən, sürüşən şeyin çıxardığı səs; vıyıltı