is. məh. 1. bax növbə. Barmaqla nişan verib səni; Budur, – deyirlər; – Neçə dəzgah; Dalında bir öynədə çalışan
is. məh. Dəfəlik, kərəlik. Bu dərman beş öynəlikdir
sif. Öyrətmək məqsədini daşıyan, öyrədən, bilik verən. Yoxlama imla eyni zamanda öyrədici rola da malikdir
“Öyrədilmək”dən f.is
“Öyrətmək”dən məch. Sənət öyrədilmək. Xarici dil öyrədilmək. Zəhmətə öyrədilmək
bax öyrəncə(k)li. [Arvad:] A kişi, sən onların evini yıxırsan. Öyrəncək olurlar. M.Hüseyn
sif. Adətkərdə, öyrəşmiş, adət etmiş, vərdiş eləmiş, alışmış. Mən torpağı bölünməyə öyrəncəliyəm; Heç qazanan görməmişəm bölənləri də… M
1. is. köhn. Öyrənən, şagird. 2. dan. bax öyrəncə(k)li
“Öyrənilmək”dən f.is
“Öyrənmək”dən məch. Klassiklər öyrənilir
is. Öyrənmə işi, öyrənmə; öyrənmə üsulu (tərzi). Bu öyrənişdə … insan hər şeydən əvvəl … səadətverici vasitələri düzgün təyin etməlidir
bax öyrəncəkli
“Öyrənişmək”dən f.is
f. Alışmaq, vərdiş olmaq, öyrəşmək, isinişmək. Rüstəm bəy mətanətli bir səslə: – Gün-gündən sizə öyrənişirəm
“Öyrənmək”dən f.is
f. 1. Bilik əldə etmək, bir şeyi təcrübə ilə mənimsəmək. Tarda çalmağı öyrənmək. İngilis dili öyrənmək
f.sif. Alışmış, vərdiş etmiş, adət etmiş, öyrəncəli
“Öyrəşmək”dən f.is
f. 1. Vərdiş etmək, alışmaq, öyrənmək, adət etmək. Qaratoyuq əsarətə (qəfəsə) tez öyrəşir, sonra oxumağa başlayır
“Öyrətmək”dən f.is
icb. 1. Bilik, sənət, peşə vermək, təlim etmək. [Adil:] [Atam] əlləri salamat olan müharibə əlillərinə xarratlıq öyrədirdi
is. Pis hərəkətlərdən saqındırmaq üçün deyilən sözlər; nəsihət. [Asya:] Ha öyüd, nəsihət edirəm olmur
bax öyüd. [Məsumə Firəngizə:] Yox, bala, bu, öyüd-nəsihət məsələsi deyil. B.Bayramov. □ Öyüd-nəsihət vermək (etmək) – bax öyüd vermək (“öyüd”də)
“Öyüdləmək”dən f.is
f. dan. Öyüd vermək, nəsihət etmək. Uşağı öyüdləmək
sif. Öyüd, nəsihət mahiyyətində olan; nəsihətli. Öyüdverici sözlər
“Öyümək”dən f.is
f. Ürəyi qalxmaq, ürəyi bulanmaq, qusmaq istəmək
bax öyüngən
sif. və is. Özünü çox öyən, tərifləyən, özünü tərifləməyi sevən, öyüncək (adam)
is. Öyüngən adamın xasiyyəti
“Öyünmək”dən f.is. Ayrım qızının belə öyünməsindən, Kərim babanın elə sükut ilə büzülüb durmasından bir qəhqəhə qopdu
f. 1. Özünü öymək, özünü tərifləmək; lovğalanmaq. // Fəxr etmək. Öyünməsin kimsə gözələm deyib; Bir ayrı tövr olur halı gözəlin
əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq
zərf Öz bildiyi kimi, heç kəsdən soruşmadan, icazə almadan. Sabir … söz verdi ki, bir də özbaşına belə yerə çıxmaz
is. Hər hansı bir işdə qanuna, intizama, qəbul olunmuş nizam və qaydaya zidd hərəkət; başlı-başınalıq
is. Özbəkistan Respublikasının əsas əhalisini təşkil edən türkdilli xalq və bu xalqa mənsub adam
sif. və zərf Özbək dilində. Özbəkcə öyrənmək. Özbəkcə qəzet
sif. Özünə aid olan; özünün. Özcə işinlə məşğul ol. – [Şahpəri:] Mən hesabdarzad hesaba alan deyiləm
əvəz. “Öz”dən oxş. [Gülöyşə Sənubərə:] Qoy özcüyəzi görüşsün, danışsın. B.Bayramov
is. 1. Bitki gövdəsinin və ya kökünün daha yumşaq olan daxili mərkəzi hissəsi. 2. Çibanın, çirkli yaranın ortasında olan bərk iltihablı hissə
“Özəkləmək”dən f.is
f. Özək əmələ gəlmək, özək bağlamaq. Çiban özəkləyib
sif. Özəyi olan, özək bağlamış
is. İncəsənətdə (musiqi, teatr, xor və s.) peşəkar olmayan şəxslərin bədii yaradıcılıq fəaliyyəti. Özfəaliyyət dərnəkləri
sif. 1. Başqa, digər. Özgə məsələ. Özgə vaxt gələrsən. – Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyblər tapdılar
is. Yad, başqa yerli, gəlmə; yadelli
sif. Özünəməxsus, özünə xas olan, orijinal. Sabir, İran tacirlərinin alayarımçıq işlərini, verdikləri vədə xilaf çıxmalarını özgün tərzdə tənqid edərə
“Özləmək”dən f.is