is. [ər.] klas. Ən uca nöqtə. □ Övci-fəza, övci-fələk – göyün, fəzanın ən yüksək nöqtəsi. Övci-fəzadə görərək bayquşu; Səhnədə çaqqıllayıram imdi mən
“Övkələmək”dən f.is
f. Əli ilə əzişdirmək. [Şərəfnisə xanım] şəkil kağızlarını dişindişinə qısıb əlində bərk-bərk övkələyir, salır ayağı altına
“Övkələnmək”dən f.is
“Övkələmək”dən məch
“Övkələtmək”dən f.is
icb. Ovuşdurtmaq, ovdurmaq. Kürəyini övkələtmək
“Övkəmək”dən f.is
bax övkələmək
sif. Övkələnmiş, əzilmiş. Övkəşik köynək
is. [ər. “vələd” söz. cəmi] 1. Oğul və ya qız; uşaq, oğul-uşaq. [Dərviş:] Bu binəvaların övlad sarıdan tək bir qızları var idi
sif. Öz övladını, oğul-uşağını çox istəyən; uşaqcanlı. Övladcanlı kişi
sif. Övladı olan, oğlu-qızı olan, oğul-uşaqlı. Övladlı ailə
is. 1. Övladın ata-anaya qohumluq münasibəti. 2. Övladın ata-ana qarşısındakı vəzifəsi. Övladlıq borcu
sif. Övladı, uşağı olmayan; oğul-uşaqsız, sonsuz. Övladsız ailə
is. Övladın olmadığı hal; oğul-uşaqsızlıq, uşağı olmama, sonsuzluq. Bu arvadın dünyada övladsızlıqdan başqa bir qəm-qüssəsi yox idi
is. [ər. “vəli” söz. cəmi] Həyatını Allah yolunda sərf edərək ona yaxınlaşmağa nail olmuş müqəddəs şəxslər
is. [ər. “vərəq” söz. cəmi] klas. Kağız vərəqləri; yazılar. Yığ övraqın, qələmdanın; Həlakətdən qutar canın
is. Bəzi adamlarda: bir para şeyləri yedikdə bədənlərində əmələ gələn səpki, qızartı
is. [ər.] köhn. 1. Arvad, zövcə, həyat yoldaşı. Sağ tərəfdən hacının övrəti əyləşib əlində dəsmal. Ə
[ər. övrət və fars. …baz] köhn. Arvadbaz
köhn. Arvadbazlıq. …Mənim belə yadıma gəlir ki, [türk padşahlarının] arzu və məşğələləri övrətbazlıq idi
köhn. is. 1. Arvadlıq. [Nəbi:] Mənim qızım da sənin evində beş il-altı il övrətlik eləyib. Ə.Haqverdiyev
is. [ər. “vəsf” söz. cəmi] klas. 1. Bax vəsf. Müştəridir sənə Zöhrə fələkdə; Gecə-gündüz övsafını deməkdə
is. [ər. “vəz” söz. cəmi] klas. bax vəziyyət. Xalqın övzaına xəbərdar ol. S.Ə.Şirvani. Bədirlənmiş ay qalxıb, göyün bir qatında durub, bu övzaya tamaş
bax ögəc
is. köhn. Günorta
köhn. bax elə
“Öymək”dən f.is
f. Tərifləmək. Başladı tərifə palıd qamətin; Öydü özün, zorbalığın, halətin. M.Ə.Sabir
is. məh. 1. bax növbə. Barmaqla nişan verib səni; Budur, – deyirlər; – Neçə dəzgah; Dalında bir öynədə çalışan
is. məh. Dəfəlik, kərəlik. Bu dərman beş öynəlikdir
sif. Öyrətmək məqsədini daşıyan, öyrədən, bilik verən. Yoxlama imla eyni zamanda öyrədici rola da malikdir
“Öyrədilmək”dən f.is
“Öyrətmək”dən məch. Sənət öyrədilmək. Xarici dil öyrədilmək. Zəhmətə öyrədilmək
bax öyrəncə(k)li. [Arvad:] A kişi, sən onların evini yıxırsan. Öyrəncək olurlar. M.Hüseyn
sif. Adətkərdə, öyrəşmiş, adət etmiş, vərdiş eləmiş, alışmış. Mən torpağı bölünməyə öyrəncəliyəm; Heç qazanan görməmişəm bölənləri də… M
1. is. köhn. Öyrənən, şagird. 2. dan. bax öyrəncə(k)li
“Öyrənilmək”dən f.is
“Öyrənmək”dən məch. Klassiklər öyrənilir
is. Öyrənmə işi, öyrənmə; öyrənmə üsulu (tərzi). Bu öyrənişdə … insan hər şeydən əvvəl … səadətverici vasitələri düzgün təyin etməlidir
bax öyrəncəkli
“Öyrənişmək”dən f.is
f. Alışmaq, vərdiş olmaq, öyrəşmək, isinişmək. Rüstəm bəy mətanətli bir səslə: – Gün-gündən sizə öyrənişirəm
“Öyrənmək”dən f.is
f. 1. Bilik əldə etmək, bir şeyi təcrübə ilə mənimsəmək. Tarda çalmağı öyrənmək. İngilis dili öyrənmək
f.sif. Alışmış, vərdiş etmiş, adət etmiş, öyrəncəli
“Öyrəşmək”dən f.is
f. 1. Vərdiş etmək, alışmaq, öyrənmək, adət etmək. Qaratoyuq əsarətə (qəfəsə) tez öyrəşir, sonra oxumağa başlayır