прил. сафарбан (сафар расдай ва маса гудай кас); ** ələkçinin qıl verəni рахш. вичи-вич куьмекчи хьиз къалуриз алахъдай, асулдай са карни тийир, араяр
сущ. сафарбанвал, сафар расдай касдин кӀвалах, пеше; сафар расун.
прил. гъиле гьат тийир, гъилиз текъвер, гъилик ийиз тежер, якьурун (жугъурун) гзаф четин тир (мес. затӀ)
сущ. гъиле гьат тавун, гъилиз татун, якьурун гзаф четин хьун.
кил. ələmək.
кил. ələnmək.
прил. хуьс. саф алай, саф авай (мес. конвеер).
[ər.] нареч. иллаки.
[ər.] сущ. дин. пайдах.
[ər.] сущ. дерт, гъам, гъусса.
кил. əlaman.
[ər. ələm və fars. ...dar] прил. куьгьн. пайдах кьадай, пайдахчи.
сущ. куьгьн. пайдахчивал.
гл. 1. сутфанун, сафунай ягъун (гъуьр); 2. пер. стӀаларун (мес. марфади); 3. пер. хъчин, иличун, чукӀурун (мес
прил. дерт авай, дертлу, гъамлу.
дерт (гъам, гъусса) авай касдин гьал; дертлувал, гъамлувал.
сущ. кьуру кӀараб.
məch. 1. сафунай янваз хьун, сутфан(наваз) хьун (гъуьр); 2. пер. гзаф кьадар авахьун, атун, къун (мес
сущ. рах. манасуз, буш затӀ; ата-бата.
кил. ələtmək.
icb. сутфаниз тун (гун), сафунай яз тун (гъуьр); un ələtmək гъуьр сутфаниз тун.
сущ. улубдин ччарарин арада лишан патал твадай лент хьтин кагъаздин зул; ** əlfəcin qoymaq зар. куьтягьун, тамамарун, атӀун, ара гун
[ər.] нареч. клас. гила, и гьалда, и геренда.
[ər. “ləhn” söz. cəmi] сущ. клас. гуьзел ванер, иер манияр, макьамар, баядар (мес. билбилрин).
[ər.] сущ. куьгьн. са гафуналди, куьрелди, эхир хьи.
нареч. рах. вилериз са затӀни таквар гьалда, гъилери гьисс авунин куьмекдалди (мес. фин).
[ər.] сущ. гьарай-эвер, талаш, теспачавал; əlhaya düşmək теспачавал акатун, талаш акатун, инихъ-анихъ катун (гзафбур санал)
əlhəd daşı сурун къене кьенвай касдин кьилихъ агалддай къван; ** başı əlhəd daşına dəymək кьил къванце (цла) акьун, гзаф кӀеверай акъатна, уьмуьрдин т
[ər.] ара гаф. куьгьн. дуьз лагьайтӀани, гьакъикъатда, рикӀивайни.
[ər.] сущ. дин. алгьемдуллагь, алгьемдулиллагь, Аллагьдиз шукур хьуй, шукур Аллагьдиз.
межд. элгьезер (1. кат! кичӀе хьухь! яргъаз хьухь! чин такурай!; 2. ред хьурай, яргъаз хьурай).
прил. гъил ахъа, жумарт, заха; əliaçıq adamın ürəyi də açıq olar. Ata. sözü гъил ахъа касдин рикӀни ахъа жеда
сущ. гъил ахъавал, захавал, жумартвал.
прил. 1. гъил залан, къуватлу, гужлу; 2. пер. гъил залан, гъил туькӀуьн тийир.
сущ. мусурман тарикъатрикай садан тӀвар ва ва гьа тарикъатдикай тир кас.
прил. гъил агъада авай, кесиб; əliaşağı olmaq гъил агъада хьун.
сущ. гъил агъада авай касдин гьал; гъил агъада хьун, кесибвал.
прил. 1. гъилер кутӀуннавай (мес. дустагъ); 2. пер. гьар жуьре гьерекатдин имканрикай магьрум.
1. прил. гъил ичӀи; кесиб, юхсул, гьич са затӀни авачир; фагъир; // гъиле са затӀни авачир, са затӀни гвачир; 2
сущ. 1. гъил ичӀивал, кесибвал, юхсулвал, фагъирвал, гьич са затӀни тахьун; 2. кӀвалах авачирвал, бейкарвал; аваравал
нареч. 1. гъил ацӀана, гъиле гзаф затӀар аваз, затӀар гваз; 2. пер. агалкьунралди, варлу хьанвай гьалда
прил. гъил квай, дуьз тушир, михьи тушир, фирсет гьатайла чуьнуьхдай; угъри; // сущ. гъил квайди, угъри
сущ. гъил квай, дуьзгуьн (михьи) тушир касдин гьал; угъривал, чуьнуьхун.
[ər. əsli qəd. yəh.] элиф (1. араб хафалагдин сад лагьай хафунин тӀвар(آ); 2. пер. дуьз, тик, шах; əlifdən başlamaq элифдилай авалун, лап кьилелай (эв
[yun.] элиф, олифа; // элифдин (мес. гъери).
нареч. рах. куьгьн. гьелбетда, мутӀлакь, шаксуз.
[ər.] сущ. 1. алфавит, хафалаг; ləzgi əltifbası лезги хафалаг; // хафалагдин, алфавитдин; əlifba sırası хафалагдин цӀиргъ; 2
кил. əlifba.
прил. гъили кьадай, бахтуни гъидай, гьамиша тухудай (къумарал ва мс. къугъунра).
прил. рах. гъиле пул гьат тийир; юхсул, фагъир.