[fars.] сущ. 1. гъвечӀи рак; 2. цла авунвай гъвечӀи тӀакӀ, къунт.
сущ. табагъчи (хамуникай тумаж ва ли расдай устӀар).
сущ. табагъчивал.
сущ. хамар табагъарна тумаж (ли) расдай кархана.
прил. хам алай.
прил. хамунин, хаздин; хам (хаз) къачун патал хуьзвай (мес. хпен жинс).
məch. атӀанваз хьун (мес. емишар); meyvələr dərildi емишар атӀана.
прил. 1. дерин; дегьне (мес. фур, вацӀ, вир); çayın dərin yeri вацӀун дерин (дегьне) чка; // сущ. дерин чка, дегьне чка; 2
прил., нареч. дерин-дерин; гзаф дерин; дериндай (мес. фагьумун).
нареч. дериндай (1. гзаф дерин (мес. нефес къачун); 2. дикъетдалди, фикир жем авуна (мес. яб гун); 3
нареч. гзаф дерин; дериндаказ.
прил. дерин фагьум (кьатӀунар, фикир) авай; гзаф акьуллу, аяндар (мес. кас).
сущ. дериндаказ фагьумунин (фикирунин) алакьун.
кил. dərindüşüncəli.
кил. dərindüşüncəlilik.
прил. хуьс. деринардай (мес. машин, алатар).
məch. деринарнаваз хьун.
гл. 1. деринарун, деринвал артухарун; дегьне авун; 2. пер. деринарун, амадайни къати авун, амадайни заланарун (четинарун)
гл. 1. дерин хьун, деринвал артух хьун; дегьне хьун; // чухурда (дегьнеда) гьатун (мес. вилер); 2. пер
гл. деринарун, дерин гьалдиз гъун; дегьне авун.
сущ. 1. деринвал; дегьневал; quyunun dərinliyi фурун деринвал; dənizin dərinliyi гьуьлуьн деринвал; 2
прил. хуьс. деринвал алцумдай (мес. прибор).
сущ. зоол. гьуьлуьн кьуьгъуьрар ва мс. гьуьле яшамиш жедай хамунал цацар алай кьулантар авачир гьайванар
сущ. 1. хам алаждайди, гьайвандин хам алаждай кас; 2. пер. рах. хам хтӀундайди, инсафсуз, багьачи, инсанар алаждайди
гл. селигъадалди кӀватӀун, эцигун.
сущ. анат. хамунин винел къат.
[ər.]: dərk etmək кьатӀун, фагьумун; гъавурда акьун, кьиле гьатун, вичин фагьумдивди (акьулдивди) кьатӀун
сущ. нугъ. четин физ жедай чка, гуьтӀуь (дар) рехъ (мес. тамун); гирве (мес. дагъдин).
прил. гъавурда такьар, акьулдивай кьатӀуз тежер, кьиле (гъавурда) гьат тийир.
сущ. гъавурда (кьиле) гьат тийир, акьулдивай кьатӀуз тежер гьал.
[fars.] сущ. арзадин, чарчин ва мс. къерехдал (гзафни-гзаф чапла пипӀел) са идарадин чӀехида кхьидай серенжем, къейд
[fars.] сущ. 1. дарман; içmə dərmanı хъвадай дарман; ağrıkəsici dərman тӀал атӀудай дарман; // дармандин (мес
кил. dərman-davacat.
сущ. дава-дарман, дарманар (гьар жуьредин).
сущ. дарманар гьазурдай кас (специалист).
DƏRMANÇİLƏYİCİ прил. хуьс. дарманар кичиндай, дарманар ядай (мес. аппарат).
[fars.] сущ. куьгьн. аптека, дарманхана (дарманар маса гудай ва я гьазурдай чка).
гл. х.м. дарман ягъун (мес. емишдин тарариз); дарман алтадун, вегьин ва я кутун.
məch. х.м. дарман янваз (вегьенваз, кутунваз) хьун.
icb. дарман ягъиз ттун (гун); дарманар вегьиз (кутаз) тун.
прил. дарман(ар) ядай (кутадай, вегьидай).
прил. 1. дарман квай, дарман галай; 2. дарман алай.
[fars.] нареч, клас. дарман авай, чара авай, илаж авай, сагъариз жедай.
прил. дарман авачир, илажсуз, чарасуз, сагъ тежер (мес. дерт).
сущ. дарман авачирвал, илажсузвал, чарасузвал; дарман (илаж, чара) тахьун.
1. f.is. атӀун; кил. dərmək; 2. прил. атӀанвай, таралай сад-сад кӀватнавай (мес. емишар); 3. прил. гиширар авай, нехишар алай (мес
прил. нехишар авай, безегар авай, нехиш-нехиш.
сущ. нугъ. давла авун, гъиле гьатай вуч хьайитӀани къачун; dərmədirlik etmək давла ягъун, гъиле гьатайди къачун
гл. 1. атӀун, сад-сад кӀватӀун (мес. ичер, цуьквер ва мс.); çiçək dərmək цуьк(вер) атӀун; 2. фитфинун (гуьлуьтдин, рухунин ва мс
[fars.] сущ. куьгьн. юкь, ара; // dərmiyan etmək (eləmək) юкьвал вегьин, арадал вегьин (мес. са ихтилат)