DƏRMƏ
1. f.is. атӀун; кил. dərmək; 2. прил. атӀанвай, таралай сад-сад кӀватнавай (мес. емишар); 3. прил. гиширар авай, нехишар алай (мес. рух, гуьлуьтар).
1. “Dərmək”dən f.is. 2. sif. Dərilmiş, bir-bir toplanmış. Dərmə meyvə. Dərmə tut. 3. sif. Naxışlı. Dərmə kilim
Полностью »(Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) 1. naxışlı (çul) (Şəmkir). – Varrılar atdarına dərmə çul vurallardı 2. birüzlü toxunmuş (cecim, xurcun) (Gədəbəy)
Полностью »