bidəlil
f. və ə. 1) səbəbsiz; 2) sübutsuz, dəlilsiz, əsassız
bidəlil bax dəlilsiz
1) sif. peu probant, -e ; peu fondé, -e, dénué, -e de fondement, arbitraire ; ~ ittiham inconsistance f de l’accusation ; 2) zərf
sif. [fars. bi… və ər. dəlil] bax dəlilsiz