bimərifət
BİMƏ’RİFƏT f. və ə. mərifətsiz, qanmaz, anlamaz
I. s. bax mərifətsiz I II. z. bax mərifətsiz II
bimərifət bax qanacaqsız
прил. невоспитанный, неучтивый
sif. mal élevé, -e, malappris, -e ; malotru, -e (kobud), impoli, -e
sif. [fars. bi… və ər. mərifət] Mərifətsiz. İnsana şərəfbəxş fəqət elmü hünərdir; Bimərifət adəm canı yox xüşk şəcərdir