BİNƏSİB

[fars. bi... və ər. nəsib] прил. бинесиб, несибсуз, магьрум; binəsib qoymaq (etmək) бинесиб авун (тун), магьрум авун; binəsib olmaq бинесиб хьун, магьрум хьун.
BİNƏLƏŞMƏK
BİNT

Значение слова в других словарях