1. Buruq düşmək, buruq hala gəlmək. Məftil buruldu. İp buruldu.
// Qıvrılmaq, dalğavari, şəkildə getmək, axmaq.
Camaat möhkəm və uca … bəndin üstünə çıxıb gəzinirdi, ağzı qayıtmış Kürün burulaburula (z.) axıb getməyinə tamaşa edirdi.
2. Burum-burum qalxmaq, burula-burula çıxmaq.
Qüdrət, burula-burula (z.) havaya qalxaraq … gözlərinin qabağında dumanlanan göyümtül papiros tüstüsünü üfürüb dağıtdı.
3. Gedərkən başqa tərəfə dönmək, çevrilmək, istiqamətini dəyişmək.
Həyət qapısından girən kimi sola burulmaq və … aşağı enmək lazım gəldi.
[Əjdər] bu sözlərdən sonra sağa burularaq getdi.
[Kompozitor] küçənin tinini burulanda … bir adamla qarşılaşdı.