Sökülüb-yığılan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
İstanbulda Yaqub adlı bir sazbənd var idi. Yaqub hər il Koroğluya bir burğulu saz düzəldirdi. Belə vaxtlar burğulu sazın bəndlərini açıb cibinə qoyursan, çalmaq istədiyin vaxt isə bəndlərini qoşub çalırsan. Sazbənd Yaqub Koroğlunu igid, səxavətli bir pəhləvan kimi tanıyırdı. Elə buna görə də hər il Koroğluya bir burğulu saz bağlayıb yollayırdı. (Paris nüsxəsi, 4-cü məclis)