BƏLGƏ I is. etnoqr. El arasında evlənən oğlan tərəfindən qız evinə göndərilən birinci nişan – üzük və örpək.
BƏLGƏ II is. məh. Gönü aşılamaq üçün nar qabığı və yarpağından hazırlanmış un. Bəlgə qurtardı, gön isdaxda qaldı (“Dialektoloji lüğət”).
BƏLGƏ III is. məh. Vuruş zamanı qola sarınan qalın parça.
BƏLGƏ IV is. Bəhanə, səbəb, dəlil. Sən də bunu əlində bəlgə tutub, məni hər dəqiqə pərt eləmə.
BƏLGƏ V is. Sərmayə, maya. A bala, əlində bəlgə saxla, lazım olar.
сущ. этногр. 1. свас гъизвай гадади рушан кӀвализ ракъурдай сад лагьай лишан; тупӀални шал; 2. нугъ. белген, мезре, мерз (никӀерин часпарар къалурдай
Полностью »1. Oğlan tərəfindən qız evinə göndərilən birinci nişan – üzük və örpək. 2. Məcazi mənada: bəhanə, səbəb, dəlil, tutarğa
Полностью »сущ. диал. 1. этногр. кольцо и шёлковый головной платок, посланные женихом девушке как знак обручения 2
Полностью »I (Gəncə, Kəlbəcər, Kürdəmir, Oğuz, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) bax bəliyə. – Qıza bəlgə aparallar (Oğuz); – Bizim kətdə bəlgəsiz qız verməzdər (Zəngil
Полностью »is. etnoqr. 1. El arasında evlənən oğlan tərəfindən qız evinə göndərilən birinci nişan – üzük və örpək
Полностью »
