f. cəfa verən, əzab verən, incidən.
f. cəfa verən, əzab verən, incidən.
[ər. cəfa və fars. ...kar] сущ., прил. жафакар, зулумкар; жафа гудай(ди), азаб гудай(ди), инжиклу ийидай(ди)
Полностью »I прил. 1. жестокий, немилосердный, безжалостный, беспощадный (о человеке) 2. мучительный, тягостный, изнурительный, причиняющий страдание, мучение II
Полностью »sif. və is. [ər. cəfa və fars. …kar] Cəfaverən, əzabverən, incidən, zülmkar. Ol cəfakar nəzərdən bizi atmış kimidir; Qeyr ilə həmdəm olub, ülfəti qatm
Полностью »