1. sif. Qarışıq, dolaşıq, davalı, qalmaqallı, şər.
[Dilara Ağagülə:] Nə üçün bütün bu cəncəl işlərdə gərək həmişə sən iştirak eləyəsən?
Fotoqraf… özünü cəncəl işlərdən uzaq tuturdu…
2. Davakar, qalmaqalçı, öcəşkən, böhtançı, şər. Cəncəl adam.
– [Mürşüd:] Sadığı gözləyirəm, bəs necə? O yazıq da mənim kimi düşmüşdü bir cəncəl arvadın əlinə, güclə yaxasını qurtardı.
[Çiyələk Hidayətə:] Cəncəl müştəri görməmisən…
// is. Dava, qalmaqal, qovğa, mübahisə.
[Pəri Bəhrama:] Yenə nə olub, Saranın əhvalındanmı əhvalın qarışıb?
Bunun nigahında da cəncəldən başqa bir şey görmədim.
[Zülfüqar:] Rayona təzə gəlmişəm, aqronomam. Sizin camaatın cəncəlini kəsməyə gəlmişəm.
□ Cəncəl çıxartmaq – səbəbsiz yerə dava salmaq, qalmaqal salmaq, qovğa salmaq.
[Baxşı:] Canım, bir şey yoxdur, biz hələ burada çalıb oynayırdıq, bu oğlan gəldi, cəncəl çıxartdı.
[Cəmilə] özilə həyat yoldaşı olacaq bir adamın … ictimai bir yerdə cəncəl çıxarıb xuliqanlıq etməsinə bir məna verə bilməyirdi.
Cəncəl eləmək (salmaq) – dava eləmək (salmaq), qalmaqal salmaq.
[Məşədi İbad Həsənqulu bəy və Həsən bəyə:] Cəncəl eləmək neyçün? Kişinin hamamında iki saatdır ki, çimibsiniz…
Cəncələ salmaq – davaya salmaq, qalmaqala salmaq, pis, xoşagəlməz bir işə salmaq.
[İmamyar Türbətə:] Axır bilirəm, siz məni bir cəncələ salacaqsınız.