сущ.
1. от глаг. dürtmək
2. тычок, удар, толчок (движение от себя)
1. f.is. кил. dürtmək; 1. сущ. гъил гъуд хьиз кьуна тупӀарин къат хьайи чкадивди (кьуьнтуьвди) ягъун, эцягъун; // са затӀунин кӀуфувди ягъун, эцягъун
Tam oxu »1. “Dürtmək”dən f.is. 2. is. Əlini yumruq halına gətirərək barmaqlarının qatlanmış yeri ilə vurma. Onun qoluna bir dürtmə vurdu
Tam oxu »