DAĞALLIQ
сущ. рах. чӀихетӀвал, дявекарвал.
i. pugnacity, arrogance, boastfulness; ~ etmək 1) to boast, to arrogate; 2) to fail to keep one’s word, to break* one’s word, to go* back on one’s wor
Tam oxu »is. dan. Cığallıq, davakarlıq. Zeyğəm, Bəşir və Məmmədağa dağallığa başlamışdılar. S.Rəhimov
Tam oxu »