axirətdən əvvəl yer üzündə Allahın minillik hökmranlığının bərqərar olacağını təlqin edən dini təlim, nəzəriyyə
dərviş üst paltarı.
1. xirqə geyən dərviş; 2. məc. dərviş, zahid.
pravoslavlıqda və katolosizmdə ruhanilik rütbəsinə (diakon, keşiş və s. ) yüksəldilmə ayini.
bir şəxsə və camaata müraciətlə deyilən sözlər; müraciət.
müraciətlə.
1. xətiblik, məsciddə xütbə söyləmə; 2. aydın və səlis nitq söyləmə.
XX əsrin əvvəllərində Rusiyada mistik xristian təriqətlərindən birinin adı.
XVII əsrin axırlarında töycü verən kəndlilər içərisində meydana gəlmiş təriqət.
keçmişdə mədrəsədə təhsil alıb başına sarıq sarıyan, cübbə geyən adam və ya din xadimi, müəllim.
1. xristian dininə mənsub adam, xaçpərəst; 2. Xristian dini.
xristian dini qəbul etdirilmək.
xristianlığı yaymaq, xristian olmayan xalqları xristian etmək, xaçpərəstliyi qəbul etdirmək.
xristian dinini qəbul etmək, dönüb xristian (xaçpərəst) olmaq.
eramızın I əsrində meydana gəlmiş din; xristian dininə mənsubluq; xaçpərəstlik.
Allah, tanrı, xudavənd.
Allahverən, Allah vergisi.
Allah vermiş, xuda vermiş.
bir – birindən ayrılarkən «Allah saxlasın», «Allah hifz eləsin» mənalarında işlədilən söz.
«Allah eləməsin», «İraq olsun» mənalarında işlənir.
bax allahpərəst.
bax allahpərəstlik.
bax Xuda.
Ay Allah! Pərvərdigara! Xudaya!
Allah (dünyanın Allahı, dünyanın ağası).
bax xudavənda.
XVII əsrdə pəhləvi dilində yazılmış Allahı mədh edən dini kitab; minacat.
mövhumat (ağlasığmayan etiqad).
mövhumatçı.
mövhumatçılıq.
1. behişt, cənnət; 2. daimi, həmişəlik.
cənnət yaraşığı, cənnət bəzəyi.
uca, əla məqamda olan cənnət.
cənnət, behişt.
daimi qalan behişt (cənnətə işarədir).
gəlirin beşdə bir miqdarında olub seyidlərə verilən dini vergi, seyidmalı.
Azərbaycanda və qonşu ölkələrdə yaranmış və Abbasilər xilafətinə zidd çıxan bir təriqət.
cümə, bayram və başqa günlərdə xətibin minbərdən camaata xitabən söylədiyi nəsihətamiz sözlər, verilən tövsiyələr, nitq, dua
1. dua oxuma, namaz qılma şəklində icra edilən dini ayin; 2. şitayiş, pərəstiş, Allahın buyurduqlarını yerinə yetirmə
ibadətlə məşğul olan adam.
bax ibadətxana.
İbadət yeri, ibadət edilən yer; ibadətgah, atəşgah, məbəd (məscid, kilsə, pir, ocaq və s.).
ibadət edən, səcdə edən.
Allah bəndələri.
şeytan.
dua, yalvarış.
dua və s.-nin yerinə yetməsi; yalvarış; diləmə.
1. müctəhidin ehkam və hədislərdən məna və hökm çıxarması; dini-hüquqi məsələlərə dair müstəqil mühakimə ixtiyarı; 2
ərindən ayrılan, ya əri ölən qadının təzədən ərə getmək üçün gözləməyə məcbur olduğu vaxt, müddət.
1. şeytan, iblis; 2. məc. amansız, qəddar (adam haqqında).