Quran surələrindən birinin adı («qurusun» deməkdir).
sufi müqəddəsliyinin gücü.
ayrı, ayırma; yalqız, tənha, yalqız buraxma.
Quranın düzgün tələffüzlə oxunma qaydaları.
bir dinə tabe olma; dinin ehkamına riayət etmə.
ibadətlə məşğul olma.
fiqh (bax) təhsil etmə; fiqh alimi olma.
Quran surələrindən birinin adı («aldanma» deməkdir).
Həccə gedən ziyarətçilərin dini mərasim qadağanlarından qismən azad edilməsi.
1. qadağan etmə, yasaq etmə; 2. Quran surələrindən birinin adı («halalı haram etmək», «qadağan» deməkdir)
mollanın boynuna doladığı ağ dəsmalın, ya əmmamənin boğaz altına buraxılan ucu; boğazaltı.
namaz başlananda söylənən təkbir (bax).
bax monoteizm.
1. Quran surələrindən birinin adı («soyun çoxalması» deməkdir); 2. bir-birini maldövlətdə, oğuluşaqda ötmək və ya bununla fəxr etmək niyyəti
«Allahu-Əkbər» (Allah böyükdür) cümləsiylə xaliqin ən böyük olduğunu qəbul edib söyləmək, Allahı böyük tutmaq (namaz qılanda və ya azan oxumağa başlad
kəfənləmə.
kəfənə bürümək, kəfənləmək.
dini icmadan kafir kimi qovulmasına fitva vermə, hökm vermə.
Quran surələrindən birinin adı («dolanıb yox olma», «sarınma» deməkdir).
dərvişlərin, müridlərin toplandıqları və zikrlə məşğul olduqları yer. Məhərrəm mərasimi keçirildiyi yer
əvvəlcədən ilahi qüvvələr tərəfindən təyin edilmiş tale, bəxt, qismət, «alına yazılmışlar».
müqəddəs hesab etmə; pak və mübarək hesab etmə.
bir dinə və ya məsləkə mənsub olmasını gizlətmə; öz məsləkini başqasından gizlətmə; qorunma.
1. hər müsəlmanın dini işlərdə müctəhidlərin birinə inam bağlaması; 2. birinin hərəkətini eynilə təkrar etmə
qüsl etmə.
1. dinə görə qadağan olunmuş şeylərdən çəkinmə; 2. dindarlıq; 3. pəhriz.
bax talaq.
öyrətmə; ölü basdırılanda onun qəbri üzərində oxunan dua.
sübh azanından sonra oxunan dua; tərifləmə.
dua etmə.
ruhun bir bədəndən başqa bədənə keçməsi və bu fikri zənn edənlərin məzhəbi.
xaç suyuna salma mərasimi; xristianlaşdırma.
günah və nöqsanların uzaq sayılması.
ramazan gecələrində axşam namazının ardınca qılınan iyirmi rəkətli namaz (əlavə namazlar).
hakim dindən ayrılmış dini cəmiyyət, islam məzhəblərindən hər biri; sufi cəmiyyəti; sekta.
bu və ya digər təriqətə mənsub adam; sektant.
təriqətlərdən birinə mənsub olma; sektantlıq.
təriqətçilərin yeri.
təriqət tərəfdarı, təriqətsevər.
bax təriqətpərvər
dünyanın nemətlərindən, zövq-səfasından əl çəkib bir guşəyə çəkilmə; zahid, asket.
bu dünyanın nemətlərindən, zövq-səfasından əl çəkib o dünyanın eşqi ilə yaşama, zahidlik; asketizm, zöhd
xristian, xaçpərəst, isəvi.
ahənglə, uzada-uzada Quranı, duanı və s.-ni oxuma.
«Sübhanəllah» fikrini söyləmək; zikr edilən duaları saymaq, indi isə məşğuliyyət üçün sapa keçirilmiş muncuq və s
Allahı ona layiq olmayan sifətlərdən uca tutma; «Sübhanəllah» demə; Allahı uca tutma.
sünni məzhəbinə mənsubiyyət; sünnilik, sünni olma, sünniləşmə.
sufilik məsləki təriqəti (Şərqdə dini ictimai – fəlsəfi cərəyanlardan biri); sufi təlimi, sufilik, zahidlik
1. insanın özünü Allaha təslim etməsi; 2. azandan sonra namaza çağırış.
həccə gedən ziyarətçilərin ihram vəziyyətindən çıxmaları.