сущ. устар. вопль (неистовый, исступленный крик как призыв о помощи, выражение ужаса, отчаяния и т.п. ); fəğan etmək, fəğan qoparmaq вопить:
1. издавать вопли; громко, неистово кричать
2. громко плакать, причитая по кому-л., над кем-л.
is. [fars.] Nalə, fəryad, inləmə. [Abbas:] Gecə-gündüz qan ağlaram; Artıbdı fəğanım mənim! “Abbas və Gülgəz”
Tam oxu »[fars.] сущ. дад, феряд, гьарай, кӀеви шел, цӀвагъ, суза; агь; fəğan etmək феряд авун, суза авун, цӀугъун, шехьун, вилин накъвар авадарун
Tam oxu »