həşir
həşir
[ər.] сущ. 1. дин. мяшердин югъ, къиямат (эхирзаман хьана дуьнья чкӀайдалай кьулухъ кьейибурал виридал чан хтана къарагъ хъувун; кил
Полностью »сущ. 1. религ. конец света, светопреставление, судный день, пришествие, см. qiyamət 1 2. перен. столпотворение 3
Полностью »həşir gəlmək: (Kürdəmir) canfəşanlıq etmək. – Sabahdan axşamacan həşir gəlib, bir şey yoxdu
Полностью »is. [ər.] 1. bax qiyamət 1-ci mənada. 2. bax qiyamət 3-cü mənada. [Kəndlilər:] Bu həşir kimin evindədir? – deyə soruşurdular
Полностью »