HAMBAL
[ər.] сущ. 1. гьамбал; 2. пер. кьев, чӀул, цуьр, чукьван, шалман; // къавун чукьвандин кӀаникай кутунвай пая; даях.
is. [ər.] 1. Belində yük daşımaqla keçinən adam. [Gülpəri] cəld nökər Cəfəri göndərib iki nəfər hambal çağırtdı, yanındakı və baqajdakı şeyləri daşıdı
Полностью »I (Balakən, Culfa, Goranboy) döşəmənin altından qoyulan tir. – Evin barısı qurtarıf, hamballar qoyuluf (Balakən); – Hambal öydo:lur (Goranboy) II (Daş
Полностью »HAMBAL Burda döngələrin yeri darısqal; Oturmuş palanın üstündə hambal... (S.Vurğun); BARKƏŞ (köhn.) Dərdü qəm barkəşiyəm
Полностью »Ərəb sözüdür (əsli həmmal), hamilə (yüklü) sözü ilə eyni kökə malikdir. Bizdə tarixən hambal yerinə yükçü sözü işlədilib
Полностью »