f. 1. to hail (d.), to call (to); 2. to drive* (d.), to turn out (d.); sürünü ~ to drive* a herd
f. 1. to hail (d.), to call (to); 2. to drive* (d.), to turn out (d.); sürünü ~ to drive* a herd
f. Səsləmək, çağırmaq. Qapını döydük, açan olmadı. Hayladıq, cavab çıxmadı. C.Cabbarlı. Surxay atını Qulunun çəpəri yanına sürdü və ucadan hayladı: –
Полностью »глаг. 1. kimi звать издалека, окликать, окликнуть кого 2. гнать, погонять (стадо, скот). Sürünü haylamaq погонять стадо, atları haylamaq гнать лошадей
Полностью »1. кликать, окрикивать, окликать, звать издалека, аукать; 2. гнать (скот, стадо);
Полностью »Səsləmək, çağırmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İsabalı istədi haylasın, Dünya xanım qoymadı. (“Koroğlu ilə Bolu bəy”)
Полностью »