Zəhmlə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ağa Koroğlu heybətlə əlin qulağına qoyub gəldi Ağca Quzunun üstünə. Ağca Quzunun heç bir tükü də tərpənmədi. Ağa Koroğlu təəccüb qaldı ki, bu nə üçün özündən getmədi. (“Məhbub xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (“Ağca Quzu”)