hikkə
hikkə
[ər.] сущ. 1. дамах, лавгъавал, мацӀахайвал, зун-зун лугьун; терсвал; 2. хъел, хъел атун.
Полностью »is. méchanceté f ; colère f ; furie f ; entêtement m, obstination f, opiniâtreté f
Полностью »сущ. 1. упрямство (неуступчивость, несговорчивость, настаивание на своем вопреки здравому смыслу). Hikkəsini yeritmək проявить упрямство, hikkəsindən
Полностью »is. 1. Təşəxxüs, lovğalıq, iddia, mənəm-mənəmlik; tərslik. Hikkəsindən əl çəkməmək. – Qartal qıyıltısı dumanı dəlir; İnsan hikkəsinin sahili yoxdur
Полностью »