HƏYA-ABIR
\[ər. həya və fars. abru-üz suyu\] гьая-абур, абур-гьая (кил. həya 1).
сущ. совесть, приличие, порядочность; həya-abır qalmayıb kimdə забыл стыд, потерял совесть кто; həyaabırı yoxdur kimin нет стыда и совести у кого
Tam oxu »[ər. həya və fars. abru – üz suyu] bax həya 1-ci mənada. [Həsən:] Mən həya-abır bilməyən arvadın ayağına getmərəm! M
Tam oxu »