imansız
imansız
sif. 1. Dinsiz, Allahsız, etiqadsız; kafir. // İs. mənasında. [Bəndalı:] Görmürsən bu imansızları, bu saqqalı qana bulanmışları! Mir Cəlal
Полностью »I прил. 1. неверующий, безбожный 2. перен. бесчестный, бессовестный II сущ. безбожник, вероотступник
Полностью »прил. имансуз (1. Аллагь авачир, динсуз; кафир; 2. пер. мергьяметсуз, регьимсуз, инсафсуз, къансар).
Полностью »1. İMANSIZ [Şirin Nurcahana:] Ay imansız qarı, sən haman Nurcahan deyilsənmi ki, Nəzərəli bəyin qızının əvəzində Şahqulu bəyə öz qardaşın arvadın göst
Полностью »