İNTƏHA
\[ər.\] сущ. 1. эхир, эхир кьил; 2. акьалтӀун, куьтягь хьун.
is. [ər.] Son, axır, nəhayət, qurtaracaq. Məndən ötrü bu şadlığın intəha və əvəzi yox idi. T.Ş.Simurq
Полностью »сущ. конец, предел. Hər şeyin intəhası var все имеет конец; qəzəbinin intəhası yox idi не было предела его гневу
Полностью »