KƏRAMƏTLİ
прил. 1. мергьяметлу, регьимлу, рикӀ чӀехи, жумарт, хъсан, гьуьрметлу; 2. куьгьн. керематар гвай, аламатдин.
sif. 1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar. 2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli
Полностью »прил. 1. великодушный, благородный 2. щедрый 3. устар. чудодейственный, чудотворный
Полностью »