KİLİDLƏMƏK
гл. 1. тӀапӀар ягъун, куьлег яна кӀевун; 2. ттар (кӀар, тӀуб) ягъун (вегьин).
KİLİDLƏMƏK (kilidlə bağlamaq) Şəkər qapını cəld kilidləyib həkimin arxasınca getdi (B.Bayramov); BAĞLAMAQ [Növrəstə:]
Полностью »глаг. запирать, запереть (закрыть, замкнуть на замок). Qapını kilidləmək запереть дверь на замок ◊ ağzını kilidləyib oturmaq сидеть, набрав воды в рот
Полностью »f. Kilidlə bağlamaq. Əmiraslan … Nurəddini çomaq ilə döyüb anbara saldı və ağzını kilidləyib getdi. S
Полностью »