ə. bax qayimməqam
ə. düzbucaqlı üçbucaq
ə. bax qayit
ə. acıqlanan, hirslənən
QAL1 ə. 1) söz, danışıq; 2) hay-küy, mübahisə. QAL2 ə. ərinti (metal haqqında)
ə. sözlə, şifahi
QALİ1 ə. baha(lı). QALİ2 ə. qaynayan, qaynar
QALİB1 ə. qəlib, ölçü. QALİB2 ə. 1) üstün gələn, qələbə çalan; 2) daha qüvvətli
ə. bax qalibən
ə. və f. qalib kimi, qalibcəsinə
ə. 1) ehtimal ki, güman ki; 2) çox zaman, çox vaxt; 3) əksəriyyət, çoxusu
ə. qalib gəlmə; üstünlük
f. 1) müşk və ənbərdən düzəldilib qaşa və saça sürtülən ətirli qara yağ; 2) ətirli, rayihəli; 3) s. qara
f. bax qaliyəgun
f. bax qaliyəsa
f. qaliyə saçan, ətir yayan; ətirli
QALİYƏMU(Y) f. saçı müşk və ənbər qoxusu verən, qaliyə saçlı
f. 1) müşk və ənbəri olan; qaliyəli; 2) m. qara
QALMAQAL // QALMƏQAL ə. 1) dedi-qodu; 2) hayküy, səs-küy; 3) oyun, şəbədə
ə. bax qalü bəla
QALÜ BƏLA’ ə. 1) çoxdan, lap əvvəldən, qədimdən; 2) ata-baba dövründən qalmış
QALÜ Qİ(Y)L ə. bax qiylü qal
ə. boy, boy-buxun
ə. xarab, xaraba
ə. aydın olmayan, anlaşılmayan; anlaşılmaz
ə. «qamiz» c. anlaşılmaz şeylər, örtülü məsələlər
ə. əsli y. 1) dəniz; 2) lüğət kitabı; 3) ensiklopediya
QANE’ ə. kifayətlənən, tamah etməyən, çox istəməyən
ə. 1) itaət edən, tabe olan; 2) Allahın göstərişlərini yerinə yetirən
ə. «qanit» c. 1) itaət edənlər, tabe olanlar; 2) naümid olanlar, məyus olanlar
QANUN1 ə. əsli y. 1) qayda; 2) ictimai və hüquqi münasibətlərin hər hansı sahəsini nizama salmaq üçün dövlət tərəfindən müəyyən edilən və hamı üçün mə
ə. və f. qanun gözləyən, qanuna tabe olan; qanuna müvafiq
ə. qanuna uyğun, qanun üzrə
ə. 1) qanuna mənsub, qanun əsasında olan; 2) qanunqayda qoyan adam
ə. 1) qanunauyğunluq, qanuni olma; qanunilik; 2) hökmün, qərarın və s. qanun qüvvəsinə minməsi
ə. və f. qanunlar məcəlləsi, qanunlar toplusu
ə. və f. bax qanunşünas (2-ci mənada)
ə. və f. 1) qanunlar mütəxəssisi olan hüquqşünas; 2) qanuna ciddi riayət edən
QAR1 ə. qara saqqız. QAR2 ə. mağara
QARE’ ə. 1) oxuyan, mütaliə edən; oxucu; 2) yaxşı Quran oxuyan
ə. böyük, yekə, qart (heyvan)
ə. çapqın, çapovul, talan, yağma(lama)
ə. və f. qarətçi
ə. kəndli, kəndçi
QARİB1 ə. 1) yaxınlaşdıran; 2) qayıq. QARİB2 ə. 1) boyun; 2) yal (at və s.-də)
ə. suda batan, suda qərq olan
QARİS1 ə. 1) yolan; 2) sancan // göynədən. QARİS2 ə. bərk, möhkəm (söyüş haqqında)