ə. və f. uca mərtəbəli, yüksək rütbəli
ə. nəcib, comərd
ə. və f. alicənabcasına
ə. və f. əsil-nəsəbli, əsilzadə
ə. «Allah» c. allahlar, tanrılar
ə. uca himmətli, çox qayğı göstərən
ə. hörmətli, mötəbər
ə. elmlə məşğul olan, elmli, bilici
ə. və f. alimcəsinə, alimə layiq tərzdə, alim kimi
ə. yeri və mərtəbəsi yüksək olan, hörmətli
ə. uca məqamlı, yüksək mənsəbli
ə. alim kimi, alimcəsinə
ə. yüksək vəzifə sahibi
ə. və f. özünü alim kimi göstərən, yalançı alim
ALİMÜL’ELM ə. çoxlu elmləri bilən, ensiklopedik biliyə malik olan
ə. gələcəkdə olacaq hadisələri qabaqcadan bilən
ə. və f. bax alinəsəb
ə. zadəgan, əsilzadə, əsil-nəcabətli
ə. adlı-sanlı, çox şöhrətli
ə. yüksək nəsildən olan, əsilzadə
ə. «ali» c. böyük mənsəb sahibləri, yüksək vəzifə adamları
ə. yüksək, uca
ə. Allah ən böyükdür, Allah ən uludur (bəzən narazılıq məqamında əsəbi sakitləşdirmək üçün də işlədilir)
ALLAHÜ Ə’LƏM ə. Allah hər şeyi biləndir; ən yaxşısını (ən dəqiqini) Allah bilir
f. ərik, qaysı
f. bax aludə (1-ci mənada)
f. 1) bulaşmış, bulaşıq, batmış; 2) m. aşiq, vurğun
f. bulaşıqlıq
f. 1) fikri dağınıq, dalğın; 2) nakam, kamsız
ə. ən yüksək dərəcə, ən əla, ən ifrat
ə. il
f. əsli a. hədəf, nişan
f. nişan qoyulan yer, nişangah
f. hazır
ə. «əməl» c. diləklər, arzular
f. şiş, şişmə, qabartı
f. 1) gəliş, gəlmə; 2) yetişmə, çatma
f. gediş-gəliş, gəlib-getmə, əlaqə
ə. inandıq (təsdiq məqamında işlədilir)
ə. 1) məmur, icraçı, işçi; 2) vəkil, agent; 3) bir işə, sözə əməl edən; 4) səbəb, faktor
ə. əsli ibr. duaların axırında «Allah, qəbul et» mənasında işlədilir
ə. və f. amin deyən, amin oxuyan
AMİR1 ə. 1) əmr edən, buyuran, hökm edən; 2) başçı, böyük. AMİR2 ə. 1) abad yer; 2) adam yaşayan, məskunlaşmış; 3) zəmi, tarla, əkilən yer; 4) dövlətə
ə. və f. əmr edircəsinə, hökm edircəsinə
f. əfv, bağışlama
ə. və f. avamcasına, avam kimi
f. qarışıq
f. qaynayıb-qarışma, ixtilat
AMM(Ə) ə. 1) xalq, camaat, kütlə; 2) kütləvi, ümumxalq; 3) avam, qara camaat; 4) seyid olmayan, Məhəmməd nəslindən olmayan