f. behişt kimi bəzəkli, cənnət kimi
f. behiştlik, cənnətlik
BEHTƏR(İN) f. daha yaxşı, ən yaxşı
f. Allaha, Tanrıya
f. kamınca, istəyincə, arzusunca
f. 1) subay; 2) ailəsindən ayrı yaşayan kişi; 3) işsiz
f. və ə. 1) sona, axıra; 2) axırda, nəticədə; 3) olduqca, son dərəcə
f. və ə. izafət birləşməsinin birinci tərəfi kimi işlədilir (məs.: Beqədri-qüvvə qüvvəsi çatan qədər, bacardığı qədər; beqədri-lüzum lazımınca, lazımi
f. və ə. qəlbə, ürəyə
BEQƏ’R f. və ə. dərinliyə, dərinə
BEMƏ’Nİ f. və ə. mənaca, mənaya görə
f. nazla, nazlanaraq, qəmzə ilə
f. və ə. sidqlə, ürəkdən
f. şaha
f. ən pis, daha pis
f. bax bədtər
BEY f. «be» hərfinin tələffüzdə təhrif edilmiş adı. BEY’ ə. 1) satma, satış; 2) girov
ə. şahmatda: piyada
BEY’ƏT ə. 1) birinin hakimiyyətini qəbul edib ona tabe olma; 2) itaət etmə, tabe olma, boyun əymə
ə. bax peyğulə
ə. 1) ara, aralıq, orta; 2) vaxt, an, çağ
ə. dövlətlərarası, beynəlxalq
ə. bax beynənnas
ə. xalqlar arasında olan, xalqlararası
ə. millətlər arasında olan, millətlərarası
ə. insanlar arasında olan
BEYT1 ə. ev, bina. Beyti-xudavənd Allahın evi; Kəbə; beyti-mə’muri «abad bina, tikili ev» (Kə’bə nəzərdə tutulur)
BEYTÜL’ƏHZAN ə. bax beytülhəzən
BEYTÜL’ƏTİQƏ ə. 1) qədim ev; 2) Kəbəyə verilmiş ad
ə. «qadağan olunmuş ev» Kəbə (Kə’bədə kənar işlərlə məşğul olmaq qadağan edildiyindən belə adlandırılır)
ə. qəm evi, hüzn evi (Yaqub peyğəmbərin öz oğlu Yusifin həsrəti ilə qapanıb yaşadığı ev)
ə. Allahın evi (Kə’bənin adlarından biri)
ə. 1) ilk dörd xəlifə dövründə islam dövlətinin xəzinəsinə verilən ad; 2) orta əsrlərdə xəlifəlikdə ianə olaraq toplanan pulların və qiymətli şeylərin
ə. «əzəmətli ev» Kəbənin adlarından biri
ə. «müqəddəs ev» Qüds şəhərinin adlarından biri
BEY’Ü ŞİRA ə. alver, alğı-satqı, ticarət
BEYZA’ ə. ağ
ə. 1) yumurta; 2) dəbilqə. Beyzei-xurşid Günəşin dairəsi
ə. və f. 1) yumurtavarı, yumurta kimi; 2) ellips; 3) uzunsov
ə. yumurtavarı, yumurta şəklində olan
ə. kobud ağ parça, bez
f. vəhşi heyvan adı
BƏÇ(Ç)Ə f. 1) uşaq, bəçə; 2) təzə banlamağa başlayan xoruz; xoruzbeçə
BƏÇ(Ç)ƏBAZ f. uşaqbaz
BƏÇ(Ç)ƏDAN f. anatomiyada: uşaqlıq
BƏD f. pis, yaman. BƏ’D ə. sonra. BƏD’ ə. 1) yenilik, yeni adət, yeni qayda, dəb; 2) başlama, əsasını qoyma; 3) təşəbbüs