BEY’ƏT
ə. 1) birinin hakimiyyətini qəbul edib ona tabe olma; 2) itaət etmə, tabe olma, boyun əymə.
BEY’ƏT
ə. 1) birinin hakimiyyətini qəbul edib ona tabe olma; 2) itaət etmə, tabe olma, boyun əymə.
is. [ər.] köhn. Birinin hakimiyyətini qəbul edərək ona tabe və sadiq olma. Aşinalar ixtilatında sədaqət görmədim; Beyətü iqrarü imanü dəyanət görmədim
Полностью »сущ. устар. 1. повиновение, подчинение 2. верность престолу, официальной, установленной власти
Полностью »İslam hüququnda hər hansı bir şəxsin hakimiyyətinin tanınmasıdır. Adətə görə beyət edən insan hakimiyyəti tanınan şəxsin əllərini sıxaraq, ona bağlılı
Полностью »