MƏZRƏ’(Ə) ə. əkin yeri; tarla
ə. «məzrə’(ə)» c. əkilmiş yerlər, tarlalar // əkinlər
MƏZRU’ ə. əkilmiş yer, sürülüb toxum səpilmiş tarla
ə. «məzru» c. əkinlər; tarlalar
ə. 1) vurulan, döyülən; 2) basılmış, damğalanmış; 3) riyaziyyatda: vurma əməlində vurulan ədədlərdən birincisi
ə. riyaziyyatda: vurma əməlində vurulan ədədlərdən ikincisi
ə. 1) qab içində olan; qılaflı; 2) bükülmüş, sarınmış; 3) zərfə qoyulmuş; zərfli
ə. içində olduğu halda; daxilində
MƏ’ZUL ə. işdən və ya qulluqdan çıxarılmış, vəzifəsi aşağı salınmış
MƏ’ZULƏN ə. işdən və ya qulluqdan çıxarılaraq, vəzifəsi aşağı salınaraq
MƏ’ZULİYYƏT ə. işdən və ya qulluqdan çıxarılma, vəzifəsi aşağı salınma
MƏ’ZUN ə. 1) izn verilmiş, iznli, rüsxətlə getmiş; 2) bir iş və ya sərvətlə məşğul olmağa icazəsi olan // məktəbi bitirmiş; 3) sərbəst
MƏ’ZUNİYYƏT ə. 1) iznlilik, izn, rüsxət; 2) qulluqdan, işdən tapşırıqla bir yerə getmə; 3) sərbəstlik
MƏ’ZUR ə. üzrlü, səbəbli
MƏ’ZURİYYƏT ə. üzrlü olma; üzrlülük
ə. 1) qayıtma, qayıdış; 2) qayıtma yeri və ya vaxtı
ə. «miə» c. əsrlər, yüzilliklər
f. 1) karandaş; 2) yazı mürəkkəbi
Mİ’DƏ ə. mədə
ə. öymə, tərif etmə
ə. və f. tərifləyən, məddah, mədhiyyəçi
ə. bax miyə
ə. qan almaq üçün alət
ə. açar. Miftahi-rövzə behiştin açarı
ə. «dilin açarı» ərəb dilini öyrənmək üçün dərslik
f. bulud, duman, sis
ə. dəmir papaq; dəbilqə
ə. dəbilqə şəklində olan
ə. bax müğlim
ə. yumaq üçün alət və ya qab
ə. cəhrə // iy (cəhrənin hissəsi)
ə. iyvari; iynəşəkilli
ə. döşək
ə. mürəkkəbqabı
f. mıx
f. 1) mixəkgülü; 2) xırda mıx şəklində Şərq şirniyyatı
f. 1) mıx şəklində olan; 2) qədim fars əlifbası
ə. bax mixləb
ə. caynaq, dırnaq
ə. biz (dəri və s. deşən alət)
ə. ucu biz kimi sivri
ə. 1) bacarıq, iqtidar; 2) dövlət
ə. 1) təyin olunmuş, ayrılmış vaxt; 2) hacıların ehrama girdikləri yer
ə. 1) dəstə, tutacaq; 2) tutub sıxmaq üçün alət; sıxac
ə. 1) qədər, kəmiyyət; 2) qisim, hissə; 3) qədir, qiymət
ə. qədərlə, kəmiyyətlə əlaqədar olan
ə. bax miqraz
MİQƏTTƏ’ ə. üstündə qələmin ucu və s. kəsilən sümük, fil dişi və s. parçası
ə. açar