MƏNAFE

is. [ ər. “mənfəət” söz. cəmi]
1. Mənfəət, fayda, nəf, xeyir.
Mənim dediyim budur ki, pul qazanmaqda sairlərinin mənafeyinə əl uzatmayasan. Ü.Hacıbəyov.

2. Bir kəsin, bir şeyin rifahını təşkil edən, onun xeyrinə olan, ehtiyac və tələblərinə xidmət edən şey. Sinfi mənafe. Şəxsi mənafeyi cəmiyyətin mənafeyi ilə uzlaşdırmaq.

Синонимы

  • MƏNAFE fayda — gəlir — xeyir — qazanc — sərfə — mənfəət

Этимология

  • MƏNAFE Ərəbcə nəf (qazanc, fayda)və mənfəət sözləri ilə qohumdur, mənası “fayda”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MƏNACA
MƏNALANDIRMA

Значение слова в других словарях