MƏNALI

sif.
1. Mənası olan, müəyyən mənaya malik. Həqiqi mənalı söz. Məcazi mənalı söz.
2. Böyük daxili məzmunu, mənası olan; dolğun, ağıllı. Mənalı söz. Mənalı həyat.
– Dedim: – Qızım, bu sualın; Nə dərindir, nə mənalı? N.Rəfibəyli.

3. məc. Gizli mənası olan, bir şeyə işarə edən; üstüörtülü. Mənalı bir baxış. Mənalı sual.

Синонимы

  • MƏNALI ağıllı — düşüncəli — dərrakəli
  • MƏNALI məzmunlu — dolğun — maraqlı
  • MƏNALI MƏNALI (mənası olan) Satira mənalı, ciddi, qəzəbli və məhvedici bir gülüşdür (F.Qasımzadə); MƏNİDAR (köhn

Антонимы

  • MƏNALI MƏNALI – BOŞ Çünki Məşədi Kazım ağanın iki mənalı sözündən bir şey anlamışdı (M.S.Ordubadi); Boş söz niyə danışırsan? (Mir Cəlal)
MƏNALANMAQ
MƏNALI-MƏNALI
OBASTAN VİKİ
Konkret mənalı sözlər
Varlığını beş duyğu orqanıyla qəbul edə bildiyimiz sözlər konkret sözlərdir. Məsələn, rəng, görünüş, səs, qoxu, dad, göl, ev, külək, işıq.
Mücərrəd mənalı sözlər
Mücərrəd mənalı sözlər — varlığını yalnız ağıl və məntiqlə dərk etdiyimiz sözlər.Yəni gözlə görə bilmədiyimiz şəklini çəkə bilmədiyimiz sözlər. Məsələn, ruh, ağıl, vicdan, ədalət, ağrı, kədər, eşq, inanc,sevgi, müəllimlik, yaxşılıq, arzu və s.

Значение слова в других словарях